Srnecov odgovor na napade
Hrvatski umetnik Aleksandar Srnec, koji je preminuo 27. marta u 86. godini, naveo je u poslednjoj izjavi, povodom tvrdnji u javnosti da su na njegovoj nedavnoj retrospektivi u novoj zgradi Muzeja savremene umetnosti u Zagrebu, U otvorenom pismu, objavljenom u nedavnoj emisiji “Pola ure kulture” na HRT-u, Srnec je naveo da ga napad nimalo nije začudio i da je znao da će se to dogoditi, objavio je MSU.
bili izloženi falsifikati, da je takve napade očekivao.
Hrvatski umetnik Aleksandar Srnec, koji je preminuo 27. marta u 86. godini, naveo je u poslednjoj izjavi, povodom tvrdnji u javnosti da su na njegovoj nedavnoj retrospektivi u novoj zgradi Muzeja savremene umetnosti u Zagrebu,
bili izloženi falsifikati, da je takve napade očekivao.
U otvorenom pismu, objavljenom u nedavnoj emisiji “Pola ure kulture” na HRT-u, Srnec je naveo da ga napad nimalo nije začudio i da je znao da će se to dogoditi, objavio je MSU.
“Bilo bi čudno da se nije dogodilo. Žao mi je što me se ne može ugurati u intimistički kavez koji mi je namenjen. Priznajem, želeo sam da moje skulpture budu velikih dimenzija. Šteta što su moje želje nekome falsifikati. Iskreno sam iznenađen što se od umetnika očekuje tehnička izvedba dela. Mučno mi je od prozivanja i optuživanja. Preostaju mi samo pitanja…”, naveo je Srnec, čija je retrospektiva bila prva velika izložba u ovogodišnjoj sezoni u novoj zgradi MSU.
“Zašto se umetnost mora obavljati samo po ozakonjenoj dužnosti i nikako drugačije? Zašto se osoba koja dolazi u svet umetnosti iz iskrene strasti automatski naziva nemoralnom? Zašto niko više ne želi razmišljati? Zašto se svi boje kretanja? Zašto se igranje uvek zabranjuje?”, upitao je Srnec, navodeći istovremeno da je umoran od pitanja i da ih prepušta nekome drugome.
“Sebi ostavljam samo jedno, malo, tiho pitanje: Zašto se raspravlja o mojim mislima i o mojim odlukama kao da mene nema?”, dodao je Srnec.
Retrospektiva Srneca “Prisutna odsutnost” predstavila je slike, luminokinetičke objekte, plastičke intervencije u prostoru, dizajn, fotografiju i eksperimentalni film tog umetnika, člana uticajne grupe Exat-51, koji je obeležio drugu polovinu 20. veka na hrvatskoj sceni, posebno u aspektima koji su orijentisani na istraživanje, eksperiment i povezivanje različitih disciplina.
Izložba je bila nastavak već započetog kolekcionarsko, muzejskogalerijsko i naučno-kritičkog istraživanja “umetnosti na rubu i ruba umetnosti”, nakon izložbe “Rubne posebnosti - avangardna umjetnost u regiji 1918-1989” u Galerijskom centru Varaždin 2005. godine, koja je 2006. gostovala i u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine u Novom Sadu i 2007. Muzeju moderne i suvremene umjetnosti u Rijeci, te u septembru 2007. u prostorima Muzeja grada Varaždina i bivšeg proizvodnog pogona fabrike Varteks.
Okosnicu izložbe činili su radovi koji su bili postavljeni i na varaždinskoj retrospektivi, ali je rekonstruisan i ambijent izložbe “LM 191268”, održane 1969. u izložbenom prostoru na Katarinskom trgu, tadašnjem prostoru Galerije suvremene umjetnosti.
Izložbu su pratili i monografija i katalog, a pisci tekstova su istoričar umetnosti Ješa Denegri iz Beograda, profesor na Akademiji dramske umjetnosti Hrvoje Turković i predavač na Studiju dizajna Arhitektonskog fakulteta Feđa Vukić.
Rođen 1924. godine u Zagrebu, gde je studirao i na Akademiji likovnih umetnosti, Srnec je 40-ih radio na opremanju jugoslovenskih izložbi u zemlji i inostranstvu sa Vjenčeslavom Rihterom (Richter) i Ivanom Piceljom, koji su takođe bili među osnivačima grupe Exat-51 i potpisnici njenog Manifesta iz 1951. godine.
Srnec je 1953. konstruisao prve kinetičke objekte (Prostorni modulator), a sredinom 50-ih počeo je eksperimente s pokretnim skulpturama i reljefima, dok je 1962. uveo svetlost kao bitan element svojih lumino-kinetičkih konstrukcija.
Ambijent “Luminoplastika“, izložen u Galeriji Studentskog centra u Zagrebu 1967. godine, bio je prvi luminokinetički objekat/ambijent u hrvatskoj umetnosti.
Sajt zagrebačkog MSU je www.msu.hr
(SEEcult.org)
