Dan u životu radija
Francuski majstor dokumentarnog filma Nikola Filiber (Nicolas Philibert), ponovo učestvuje na festivalu “7 veličanstvenih” - ovoga puta filmom “Kuća radija” - sagom o danu u životu francuske nacionalne radijske kuće, jedne od moćnih medijskih tvrđava savremene Evrope.
Publika 10. festivala “7 veličanstvenih” ima priliku 2. februara u Sava centru da uđe u lavirint nebrojenih hodnika, redakcija, studija i kancelarija, u koji je Filiber uvodi manirom velikih filmskih majstora, otkrivajući ideje, veštinu, talente, lepotu, duhovitost, ironiju, sve ono nevidljivo što ispunjava za oko neuhvatljive radijske talase…
Naslov “Kuća radija” ime je kojim Francuzi zovu veliku zgradu u Parizu u kojoj je smešten nacionalni Radio Frans, a koju Filiber predstavlja kroz mozaik prizora studija, redakcija, tehničkih priprema, snimanja, dinamičnog i strasnog govora, pevanja i sviranja, smeha…
“Kuća radija” je, kako su istakli organizatori festivala “7 veličanstvenih”, izuzetno ostvarenje modernog dokumentarizma o mediju koga je inflacija slika i vizuelnog u savremenom svetu na trenutak potisnula i koji svuda upravo doživljava svoju renesansu.
Prema rečima selektora Tue Stin Milera, Filiberov film govori o “stvarnom radiju kao umetničkoj formi, o lepoti reči koje se tretiraju s poštovanjem i dostojanstvom, daleko od uobičajene medijske buke”.
Filiber je poznat publici po nagrađivanom filmu “Biti i imati” (Etre et avoir), kao i po emotivnom dokumentarcu “Nenet” o šarmantnoj 40-godišnjoj orangutanki, najstarijem stanovniku najstarijeg zoo vrta na svetu - pariskom. Tim filmom je 2011. otvoren festival “7 veličanstvenih”, a Filiber je tada istakao značaj dokumentarnog filma, nazvavši ga ogromnom teritorijom, koja podrazumeva mnogo definicija, načina i pristupa.
Rođen 1951. u Nansiju, Filiber je odrastao u alpskom selu u okolini Grenobla. Otac mu je bio profesor filozofije, ali i veliki filmski entuzijasta. Zahvaljujući tome, Filiber je interesovanje za fim razvijao još od detinjstva. Posle studija filozofije počeo je da radi kao asistent režije na igranim filmovima značajnih francuskih režisera. Dokumentarne filmove počeo je da režira 1978. godine, a od 1985. do 1988. napravio je više televizijskih filmova na temu sporta i planinarenja.
Od 1990. režirao je osam izuzetno uspešnih dugometražnih dokumentarnih filmova, koji su imali i bioskopski život.
Nakon osvajanja nagrade “Luj Delik” u Kanu 2002. godine, njegovo remek-delo “Biti i imati” imalo je ogroman uspeh u više od 40 zemalja širom sveta.
Festival evropskog dokumentarnog filma “7 veličanstvenih” počeo je 30. januara u Sava centru potresnim ostvarenjem “Levijatan” Verene Paravel i Lisijena Kastenj-Tejlora, a protekla dva dana prikazao je filmove “Svet nije naš”, o životu u palestinskom izbegličkom logoru u Libanu i austrijski "Moja mama, moje tate i ja” o najvećoj slobodnoj komuni u Evropi, koja je postojala od početka 70-ih do kraja 80-ih.
Na programu su do 5. februara i filmovi “Svakodnevna pobuna” braće Raihi, “Moje stvari” Petrija Lukainena i “Veze vere” Pana Nalina.
U čast jubileja, specijalan gost je direktor Evropske dokumentarističke mreže, belgijski producent Pol Pauels.
Među gostima je i većina režisera filmova koji su na programu, pa publika ima priliku da razgovara sa njima posle projekcija.
Festivalski sajt je www.magnificent7festival.org, a program se nalazi i u Kalendaru Portala za kulturu jugoistočne Evrope SEEcult.org, odnosno OVDE (pdf).
(SEEcult.org)
