Žensko pismo u Remontu
Grupa umetnica iz regiona predstaviće se 7. juna u galeriji Remont u Beogradu izložbom “Žensko pismo”, koja predstavlja analizu i promišljanje vizuelnog govora i individualnih poetika u recentnim ostvarenjima umetnica mlađe generacije sa Balkana, ali bez nužnog uvođenja feminističke provinijencije i nametanja svesti o ženskosti. Na izložbi učestvuju Borjana Mrđa iz Bosne i Hercegovine, Neda Firfova i Dragana Zarevska iz Makedonije i Ana Krstić i Sanja Latinović iz Srbije.
Grupa umetnica iz regiona predstaviće se 7. juna u galeriji Remont u Beogradu izložbom “Žensko pismo”, koja predstavlja analizu i promišljanje vizuelnog govora i individualnih poetika u recentnim ostvarenjima umetnica mlađe generacije sa Balkana, ali bez nužnog uvođenja feminističke provinijencije i nametanja svesti o ženskosti.
Na izložbi učestvuju Borjana Mrđa iz Bosne i Hercegovine, Neda Firfova i Dragana Zarevska iz Makedonije i Ana Krstić i Sanja Latinović iz Srbije.
Prema navodima kustoskinje Jelene Veljković, naziv izložbe “Žensko pismo” usko je vezan za polje knjizevnosti, ali usled opšteg umetničkog sinkretizma novijeg vremena, nestabilnosti žanrovskih kategorija, miksmedija može biti iskorišćen i u isčitavanju osobenosti u svim umetničkim praksama, pa i na polju vizulenih umetnosti.
Poststrukturalizam i postmodernizam doprineli su vidljivosti takvih tendencija/kritičkih potencijala u čijoj osnovi leži promišljanje konstrukcije roda koji utiče na specifičan repertoar tema i strategija.
Radovi na izložbi “Žensko pismo” mogu se okarakterisati kao: nizovi intimnih priča dati na nelinearan način, čime umetnice, poput Dragane Zarevske, dekonstruissu vremensko-prostorne koordinate, stvarajući mrežu ličnih fabula.
Prodaja identiteta za evropski pasoš, panorama sela Aračinova (događaj iz 2001), računanje ljubavi računaljkom na kuglice, jedna prijatna noć na Ohridu, Priča o našim odisejima, francuskoj filozofiji, danima na fakultetu.., funkcionišu kao fluidni emotivni isečci u vezi sa recentnim događajima novije istorije juga Balkana i jedne mlade države. U seriji malih grafika “Pisano”, vidljivo je i preispitivanje kompozicije i strukturne prezentacije, čime su verbalni upadi svojevrstan vid intervencije/interteksta u predstavljenom.
Prema navodima Jelene Veljkovic, Dragana Zarevska modifikovanjem tradicionalnog medija grafike i njenog prevođenja u digitalni mediji (procesualnost) teži rastakanju tradicionalnih operativnih izvođenja u korist novog vizuelnog jedinstva.
Asocijativnost i insistiranje na detaljima, novo isčitavanje floskula i žanra iz istorije umetnosti sprovedeno je na fotografijama Sanje Latinović.
U “Daskama koje život znače” i “Kupačice moje!” očigledno je insistranje na funkciji kostima datim u sprezi sa mizanscenom variranim jedino u šarama pločica. Takva prostorna situacija čini se neadekvatnim za date narative. Umetnica time remeti prozaičnost amblema i utiče na to, da poznato isčitavamo iz jednog drugog ugla (potreba da se menja percepcija autora i publike). S druge strane, iako fotografije ne deluju u sferi intimnog u vizuelnoj prezentaciji, ali ipak pričaju o svojevrsnoj vremenskoj i kreativnoj kapsuli, koja je daleko od ustaljenog ateljea umetnika koji se pretpostavlja kao mesto kreativnog.
Borjana Mrđa u video radu “Ustoličenje” izvodi skidanje šminke u dugom vremenskom periodu, čime samu radnju prezentuje kao ritual doveden do granice apsurda. Međutim, takvom vidu “ispisivanja” radi stvaranja željene makro-slike, umetnica suprotstavlja crteže “Promenljivo tjelo” u kojima “upisuje” kontaminacije iz spoljašnjeg sveta. Te vizuelne skice/elaboracije zapravo su, prema navodima Jelene Veljković, platforma za promišljanje latentnih mikro-mehanizama.
Autentično ljudsko telo Borjana Mrđa tumači kao potencijalnu tabulu rasu (raznih identiteta) na kojoj se upisuju šabloni, pečat vremena i okruženja iz kojeg potiče (društvenih statusa, političkog, socioloskog fenomena).
“Kako trenutne medijsko/prostorne specifičnosti u kojima se nalazi moje telo utiču na parcelizaciju subjektivne i objektivne slike tela? Zanimaju me specifičnosti samog uzorka ponašanja kojima nastaju različiti diskursi subjekta i svijeta koji ga okružuje. Kako se moje telo buni protiv sistema, kako ga prihvata ili kakva je trenutna pozicija moga tela u centru medijski uzurpiranog prostora?”, neka su od pitanja koja postavlja Borjana Mrđa.
Ana Krstić vrši svojevrsni upad ključnog žanra istorije umetnosti u medijski prostor, preispitujući “plastični” ideal lepote.
Multiplikujući ženski torzo rađen po živom modelu besprekorne politure nove medijske slike (tri boje RGB), zapravo dijagnostikuje simptome savremene društvene situacije, kao i prisvojenih, simuliziranih slika. U neku ruku, žensko telo pođednako za oba pola na svojevrsne načine predstavlja fantazmatski objekat. RGB je označilac postojanja želje za posedovanjem savršenog ženskog tela, ali i hiper-simulacija savršenog modela umetničkog, zavodljivog objekta na način medijskog predstavljanja. Daljim isčitavanjem, “Red Blue Green” referira na Bodrijarov pojam simulakrum simulakruma, život sa one strane civilizacije, koja stvara objekte svesne svoje uloge u “sistemu objekata” (globalna medijska paradigmu željenog tela, savršenog modela, poželjne umetnosti koja se prodaje).
Samu “kapiju izložbe” kroz koju se ulazi, i izlazi predstavlja rad Nede Firfove “Pattern typography”, koja postulira potpuno egzaktan i metodičan put nastanka svojih zidnih pakovanja.
“Pattern typography” je svojevrsni standard za vizuelizaciju raznovrsne verbalne koncepcije. Paterni izlagani u Japanu i Holandiji stavljani su u funkciju tako ssto su posetioci bili pozvani da intervenišu na njima.
Prema navodima Jelene Veljković, vizuelno smo takvom intervencijom u poziciji da svoje reči i misli simbolično “uhvatimo u mrežu”, iskotiramo u umetničkom kordinatnom sistemu, da bi u kontekstualnom smislu bili u mogućnosti da sami napravimo otklon od preovlađujućeg pristupa u umetnosti da “žensko pismo” ne mora striktno biti vezano za ženski pol već za sam način izražavanja.
Izložba će biti otvroena do 17. juna.
Sajt galerije Remont je www.remont.net
(SEEcult.org)
