Symbiopsychotaxiplasm: Take One u Magacinu
Dokumentarni američki film “Symbiopsychotaxiplasm: Take One” (1968) Williama Greavesa, jednog od retkih filmskih autora afro-američkog porekla u SAD krajem 60-ih godina, biće prikazan uz diskusiju 12. aprila u Magacinu u Kraljevića Marka, u nastavku “Ilegalnog bioskopa”, a predstaviće ga Marta Popivoda iz TkH centra.
Dokumentarni američki film “Symbiopsychotaxiplasm: Take One” (1968) Williama Greavesa, jednog od retkih filmskih autora afro-američkog porekla u SAD krajem 60-ih godina, biće prikazan uz diskusiju 12. aprila u Magacinu u Kraljevića Marka, u nastavku “Ilegalnog bioskopa”, a predstaviće ga Marta Popivoda iz TkH centra.
Kako navodi autorka teksta “Symbiopsyćotaxiplasm: Still no Answers” Amy Taubin, 1968. godine u SAD bilo je samo nekoliko afro-američkih reditelja koji su radili na televiziji i nijedan koji je ima priliku da režira dugometražni igrani film. Takođe, Afro-amerikanac, kao autor eksperimentalnog filma u liniji Vorhola i Godara, nije se mogao zamisliti da sam nije započeo jedan takav projekat, kakav je "Symbiopsychotaxiplasm: Take One”.
Radnju filma određuju tri segmenta, odnosno tri kamere i nivoa priče koje reditelj odlučuje da suoči - “probno snimanje” dijaloške scene muškarca i žene koji su pred raskidom; zatim filmska ekipa koja prati reditelja i glumce, ali i prolaznike, posmatrače i njhove reakcije tokom snimanja u njujorškom Central parku, tei filmska ekipa koja samoinicijativno odlučuje da zabeleži svoje nedoumice povodom rediteljskog postupka, kvaliteta scenarija i uopšte koncepcije filma.
Prema navodima Marte Popivoda, ta tri segmenta, suočena u filmu, eksplicitno istražuju i preispituju odnose moći na filmskom setu.
Film “Symbiopsychotaxiplasm: Take One” mogao bi se tako definisati kao behind-the-scenes drama otvorene forme, ali i uopštenije kao, do tada neistraženi, hibrid između igranog i dokumentarnog.
Kao posebno zanimljivo za kontekstualizaciju tog filma, Marta Popivoda je navela situaciju borbe dve paradigme u filmskom i pozorišnom svetu kasnih 60-ih u SAD. Prva je ideja reditelja, kao “autora” filma, koja nastaje pod uticajem teorije autora Cahiers du cinema, u nameri da promeni sistem holivudskih studija gde je producent bio neprikosnoveni “autor”. Druga je ideja kolektivnog, zajednice, grupe, koja krajem 60-ih postaje sve uticajnija jačanjem kulture otpora (counterculture), a posebno njenim političkim delovanjem - pokretom za ljudska prava i nove levice.
Sajt TkH centra je www.tkh-generator.net
(SEEcult.org)
