Striptiz na pet jezika
Kao omaž Nikolaju Vasiljeviču Gogolju, čija se 200-godišnjica obeležava ove godine pod pokroviteljstvom Uneska u celom svetu, u Gradskom pozorištu u Staroj Pazovi izvedena je predstava “Alegorija” koju je, prema motivima komedije “Ženidba” i pripovetke “Nos”, režirao u modernoj verziji novosadski reditelj Jan Makan.
Kao omaž Nikolaju Vasiljeviču Gogolju, čija se 200-godišnjica obeležava ove godine pod pokroviteljstvom Uneska u celom svetu, u Gradskom pozorištu u Staroj Pazovi izvedena je predstava “Alegorija” koju je, prema motivima komedije “Ženidba” i pripovetke “Nos”, režirao u modernoj verziji novosadski reditelj Jan Makan.
Ta predstava sa prenaglašenim razgolićenim scenama ženskog dela glumačke ekipe pripremljena je u koprodukciji Pozorišne grupe Studio, Pozorišta mladih i Art klinike iz Novog Sada, a jedna od njenih osobenosti je, pored striptiza, i to što se replike govore na pet jezika: srpskom, slovačkom, mađarskom, rumunskom i rusinskom.
Glumačko jezgro tog projekta čini grupa Studio, osnovana pre dve godine od polaznika kursa glume Slovačkog vojvođanskog teatra iz Bačkog Petrovca, organizovanog u Zamku Dunđerskih u Kulpinu, čiji je umetnički rukovodilac bio reditelj Makan.
Predstava je napravljena na osnovu svedenih dijaloga iz “Žendbe” i “Nosa”, koje je probrala Ana Leskovac, dramatizujući oba poznata Gogoljeva štiva, dok je kao dramaturg potpisana Aleksandra Pleskonjić.
Dijalozi teku uglavnom među glumcima, a retko se ko iz ženskog sastava uključuje u replike, pošto im je reditelj dao drugi zadatak na putu ka katarzi: da koreo-igrom u negliže opremi izazovu što je god više moguće izvršioce ženidbenih nakana i radnih zadataka - Podkolesina, nesumnjivog lidera u ovoj oblasti, koji je u predstavi toliko povojvođen da je bio pljunuti Večiti mladoženja grešnog Jaše Ignjatovića i ostalu mnogobrojnu rodbinu, članove njegovog najužeg marketniško-navodadžijskog agitpropagandnog ženidbenog tima, a o nelojalnoj konkurenciji pretedenata iz suprotnog tabora da i ne govorimo.
Pregovori koalicionih partnera, koje su zastupali Fikoija Ivanovna i Podkolesin, vođeni su na pet jezika i tekli su tako što bi članovi muške ekipe pregovarača sa po nekoliko reči upadali jedan drugom u rečenicu koja je, ma koliko bila kratka, obavezno po ključu sadržavala poneku srpsku, mađarsku, slovačku, rusinsku i rumunsku reč. U verbalne dramske konflikte su se iz ženskog načela glumačke ekipe aktivno uključivale iskusne glumice iz Pozorišta mladih Vera Ostojić i Lidija Stevanović, dok su njihove druge iz ansambla Studio u komunkaciji sa drugim koalicionim patnerom više preferirale telesno oglašavanje “Igrom i telom ću ti reći sve”. A u tom koreo sastavu su nastupale: Nikoleta Vuković, Višnja Obradović i Aleksandra Lender.
Muški sastav koji je u toj farsičnoj ženidbeno-udadbenoj operaciji scenskog stratega Makana, dostojnog svog uzora Karla fon Klauzevica, nastupao kao odeljenje u napadu pod šifrom “nevinost bez zaštite”, činili su dobrovoljci, redovi na odsluženju glumačkog roka, kao i glumci vojnici po ugovoru koje je teško bilo razlikovati. U živom sastavu bojovnika ne samo sa “puškom” u ruci, nego i pod punom ženidbenom ratnom opremom, borili su se od nemog početka na logoravanju fortifikaciono uspešno maskirani u rovovima-grobovima na određeno vreme, pa sve do razbuktavanja izgubljene bitke: Igor Piskla, Đorđe Simić, Jan Jambih, Zoran Bjelajac i Zoltan Molnar. Na sve nasrtaje i iskušenja, koje su im zadavale kandidatkinje za udadbu iz nevladine i nepozorišne organizacije “Art femina 09”, žestoko su uzvraćali. Sa neverovatnom smirenošću savladali su ratno lukavstvo koje im je priredila protivnička formacija, uvodeći u bitku sveže snage sa šipkom i striptizetom na istoj. Blagodareći uspešno savladanoj strojevoj glumačkoj obuci, pošlo im je za kreativnom rukom da bez većih gubitaka probiju slatki obruč sa šipkom i striptizetom - porno Sutjesku 09, pa su orno i s ljubavlju uskliknuli u koračnici: Sve za reditelja, reditelja ni za šta!
Muziku je odabrala Mina Mitrušić, glumce obukla, a glumice svukla do intimnog veša Romana Knežević, a scenske pokrete uvežbavao je Deneš Denes. Autori scenografije su Nikola Džafo i Đula Santa.
I pored striptiza i više polurazgolićenih glumica u scenskim selidbama i nastambama, koje su izvodile reklamno-propogadne, namamljujuće “scenske pokrete”, staropazovčka publika, u kojoj su mladi bili u većini, reagovala je veoma hladno na tu predstavu, izvedenu na maloj sceni s neskrivenom namerom da fascinira i provocira gledaoce. Kao da se sve to što se izvodi ispred, na bliskom odstojanju, njih uopšte ne dotiče, nije iz njihove priče.
Pozorišni projekat “Alegorija” finasirali su Ministarstvo za ljudska i manjinska prava Srbije i Sekeretarijat za kulturu Novog Sada.
Tekst i foto: Branko Rakočević
