She_story na otvaranju NMG

Multimedijalna izložba She_story, zamišljena kao svet viđen očima žene, prvi je program NovoMedijske Galerije u Zadru, a predstavlja od 13. marta radove 20 umetnica iz raznih krajeva sveta, odabranih na osnovu konkursa.

“She_story” nije samo prva multimedijalna izložba u Zadru, već je i NMG - koju pokreće udruga Mavena-36 njezinih čuda, u saradnji s Teatrom Verrdi (unutar platforme Artikultura), prva novomedijska galerija na području Dalmacije.

Izložba obuhvata osam video radova, dva višekanalna video rada, dva video performansa, dve video/audio instalacije, tri prostorne instalacije i tri performansa, odabranih na konkursu na koji su pristigla 84 rada iz celog sveta.

Prema navodima umetničkih voditelja NMG Borisa i Natashe Kadin, pri izboru radova hteli su da pokažu mehanizme i strategije istraživanja teme She_story u različitim kontekstima i medijima, sa specifičnim kulturnim kodovima raznih krajeva sveta objedinjenih pod zajedničkom temom - žene.

Na izložbi učestvuju Deana Hamm, Alemka Đivoje, Đurđica Katić, Staša Aras, Tihana Mandušić i Natasha Kadin iz Hrvatske, Aleksandra Acić iz Srbije, Gianna Michael, Sally Grizzell Larson i Sarah Soriano iz SAD, Alysse Stepanian iz Irana/SAD, Joaquin Gasgonia Palencia iz Filipina, Diana Arosio iz Italije/Moldavije, Lemeh42 i Francesca Fini iz Italije, Vienne Chan iz Kanade i Stina Pehrsdotter iz Švedske.

Deana Hamm

Učesnice izložbe zadatoj temi prilaze na više načina - referišući se na rad drugih, do tema koje koriste medij filma kao poligon za istraživanje intimnog sveta (Being a woman.../The Aria), zatim tema koje se bave ispitivanjem odnosa tela i digitalnog tela, sveta i virtualnog sveta (Study on human form..../Urging Absence/Blind hands), tema koje istražuju položaj žene u religijskom i/ili političkom kontekstu (Roghieh/Basbas), do onih koje temi prilaze koristeći tela na radikalan način (Parto/Lovemaking).

Performans Deane Hamm “They Shoot Snickers, Don’t They?”, parafrazirajući naslov filma “I konje ubijaju zar ne?”, preuzima strategiju plesa kao narativ kroz koji progovara o aktuelnoj temi nezaposlenosti. Taj rad je, kako je navedeno u katalogu, svojevrsni vodić kroz svest nezaposlene osobe koji povlači jasnu paralelu današnjeg vremena s vremenom velike svetske krize 30-ih  godina, koristeci medij muzike kao višestruki povratak u budućnost.

Alemka Đivoje u performansu “Jedenje Kulture”, kroz kult hranjenja govori o današnjem odnosu medija prema kulturi i umetnosti. Ukidajući razlike između duhovne i telesne hrane, tj. poistovećujući ta dva različita aspekta, umetnica pokušava da postavi realno mesto kulture u današnjem hrvatskom medijskom prostoru i društvu uopšte.

Alemka Đivoje

Alemka Đivoje učestvuje na izložbi i audio-video instalacijom iz ciklusa “Odraz”, kojim kroz različite medije govori o introspekciji koja se uvek susreće s područjem potreba i težnji, te želi da postigne, reflektuje na spoznaju samoga sebe bez obmane.

Staša Aras u interaktivnoj instalaciji “Zbogom Ofelijo” koristi hranu kao medij kojim komunicira s publikom. Hrana u tom slučaju direktno aludira na žensku jestivost, poreklo i potpunost, na njenu potpunu iskoristljivost, nužnost, bogatstvo, lepotu, iznenadnost i izuzetnost. Instalacija je stoga poziv na degustaciju, igru i jednostavnost.

Performans-instalacija “Dizajn” Đurđice Katić bavi se temom dizajna kao preduslova bilo kakve ljudske delatnosti, dok Tihana Mandušić u videu “Being a Woman...” kombinuje performans i film. Koristi scene iz pet filmova i pritom svakoj od scena pristupa na isti način - scenu odglumi koristeći  dostupne rekvizite i scenografiju, a zatim u sliku ubacuje scenu iz filma koja postaje svojevrsni titl performansa. U radu je reč o umetničinom shvatanju ideje žene koju je imala odrastajući.

Video Aleksandre Acić iz Srbije “Blind Hands” predstavlja telo upotrebljeno kao podloga na koju su projektovane digitalne slike. Rad je posvećen ljudskom osećaju dodira za koje umetnica smatra da nestaje u digitalnoj eri. Smestila je ljudsko telo kao objekat, izvor istraživanja, dok su subjekat digitalne, “slepe” ruke.

Aleksandra Acić

Američka umetnica Gianna Michael u videu “Welcome Home” predstavlja snimke koje je prikupila u Libanu i Siriji, a reč je o intuitivnom narativniom proznom projektu. Tretirajući video kao jezičku strukturu, umetnica formira video sekvence kao “video rečenice”, dok koristi dodatne rečenice kao kontekst, drugu dimenziju interpretacije.

Filipinski slikar, skulptor i video umetnik Joaquin Gasgonia Palencia u videu “Basbas”, koji je snimljen za vreme verske svečanosti na severu Filipina, istražuje hrišćanske rituale ruralnih Filipina, prikazujući ulogu žena u ponovnom ozakonjenju hrišćanskih verovanja.

Diana Arosio u video radu “Parto”, koji na italijanskom ima dva značenja - “rađanje” i “odlazim”, predstavlja ženu koja se bori protiv šovinizma koji cenzuriše i guši žene, te ih svodi na privatne mašine za seks i proizvodnju dece. U videu žena uzima svoju slobodu nožem i sama se ranjava kao i svaka žena kad rađa dete, zato što je bolje suočiti se sa smrću nego živeti život kao rob.

Kanadska umetnica Vienne Chan u videu “Lovemaking”, pak, ukazuje na “vođenje ljubavi” kao eufemizam za ono što može biti samo vlastiti narcizam, simbioza u kojoj žena može istovremeno biti žrtva i nasilnik.

Predstavlja se i umetnički par Lemeh42 iz Italije - HD digitalnim videom “Study on Human Form”, zatim švedska umetnica Stina Pehrsdotter, koja videom “Urging Absence” vizuelizuje osećanja nastala donošenjem teških odluka, te Sally Grizzell Larson iz SAD koja učestvuje video radom “The Aria”, montiranim iz izvora drugih filmova i video materijala, uključujući “Konformist” (1970) Bernarda Bertolučija.

Stina Pehrsdotter

Američka umetnica Alysse Stepanian poreklom iz Irana prikazuje u dvokanalnom videu “Roghieh” nadrealnu sliku ranih dana iranske revolucije, kada su osnažili neprivilegovani, koji su imali značajnu ulogu u rušenju dotadašnjeg elitističkog režima.

Izložba obuhvata i video performans “Cry Me” Francesce Fini iz Italije, svojevrsna radiografija duše, tokom kojeg se umetnica otkriva poigravajući se TV ekranom gde njen skriveni “avatar” živi i peva. Video je inspirisan organskim i vizionarskim slikama Fride Kahlo.

Američka umetnica Sarah Soriano u video performansu “56 Days: I’m Still Here” koristi telo kao emotivnog nosioca prikaza poteškoća kada pokušavamo odbaciti sećanja da bismo krenuli dalje. Proces privikavanja, mentalnog otpora, kao i potraga za spoznajom i shvatanjem, motiviše i nadahnjuje njen rad, koji se reflektuje i na umetničino lično iskustvo supruge vojnika koja se bori protiv i pristaje na muško-ženske uloge u vlastitom odnosu.

Hrvatska umetnica Natasha Kadin, koja je i jedan od pokretača NMG galerije, u video instalaciji “nadJA” bavi se postojanjem žene koja je nakon kratke avanture s vođom nadralističkog pokreta Andreom Bretonom završila u ludnici i umrla, a Breton nikada nije imao hrabrosti da je poseti. Rad se referiše i na autorkin unutrasnji svet “nade nadstvarnog”.

Natasha Kadin

NMG je projekt koji koristi prostor bivšeg bioskopa “Pobjeda” kao mesta u kojem se novomedijski projekti rade i/ili prezentuju, a u budućnosti ima nameru da postati svojevrsna “putujuća” galerija, s obzirom da sam medij “novog” podrazumeva, kako nove načine izrade i produkcije umetnosti, tako i inovativne načine njene prezentacije.

Cilj NMG je da široj publici približi koncept same novomedijske umetnosti, producira, a baviće se i koprodukcijom i razvijati međunarodne umetničke saradnje hrvatskih i stranih novomedijskih umetnika.

Koncept galerije usmeren je na: istraživačke umetničke projekte koji će se razvijati putem naučno-istraživačkog rada i javnih konkursa koji će ispitivati trenutno stanje u svetskoj novomedijskoj produkciji na određene teme, te selekciju radova prezentovati u Galeriji, zatim edukativne projekte koji će putem umetničkih novomedijskih radionica za decu i performerskih radionica za odrasle edukovati i stvarati nove projekte, međunarodna interkulturna i interdisciplinarana saradnja na polju novih medija, te “Living in the Interface” - internet predavanja/razgovori s značajnim novomedijskim umetnicima, teoretičarima i kritičarima iz celog sveta.

Projekat NMG je podržan od Ministarstva kulture Hrvatske i Grada Zadra.

Sajt Mavene i nove galerije je www.mavena.hr

(SEEcult.org)