Preminuo Željko Senečić

Istaknuti hrvatski filmski i pozorišni reditelj, slikar, pisac, scenarista i kolumnista Željko Senečić preminuo je 1. januara u Zagrebu u 85. godini.

Za izuzetan doprinos umetničkom svetu nagrađen je brojnim priznanjima, a njegov bogat stvaralački opus uključuje rad na nekima od najzanačanijih naslova hrvatske kinematografije, istakao je HAVC povodom smrti Senečića.

Rođen 1933. godine u Zagrebu, Senečić je studirao slikarstvo na Akademiji likovnih umetnosti, a diplomirao je u klasi Marijana Detonija 1956. Sledeće četiri godine bio je saradnik majstorske radionice Krste Hegedušića, a paralelno je studirao i scenogafiju na Akademiji dramske umetnosti, koju je završio 1960.

Izlagao je na brojnim samostalnim i grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Bio je i jedan od osnivača Galerije “Josip Račić” u Zagrebu (1976).

Kao scenograf, Senečić je bio zaposlen na Radio-televiziji Zagreb od 1957. Asistirao je Dušku Jeričeviću na filmovima “Ljubav i moda” (1960) Ljubomira Radičevića i “Kozara” (1962) Veljka Bulajića. S Vatroslavom Mimicom sarađivao je na “Prometeju s otoka Viševice” (1964), dok je sa Zvonimirom Berkovićem i Tomislavom Pinterom radio na “Rondu” (1966).

Neki od najpoznatijih filmova kojima Senečić potpisuje scenografiju su i: “Breza” (1967) Ante Babaje, “Četvrti suputnik” (1967) Branka Bauera, “Imam dvije mame i dva tate” (1968) Kreše Golika, “Kad čuješ zvona” (1968), “Kiklop” (1981) i “Glembajevi” (1988) Antuna Vrdoljaka, “Jedanaesta zapovijed” (1969) Vanče Kljakovića, “Putovanje na mjesto nesreće” (1970) Zvonimira Berkovića, “Tko pjeva zlo ne misli” (1970) Kreše Golika, “Predstava Hamleta u selu Mrduša Donja” (1972) Krste Papića, “Vrijeme ratnika” (1990) Dejana Šorka, “Čaruga” (1990) Rajka Grlića i “Gospa” (1994) Jakova Sedlara.

Autor je i brojnih scenografija televizijskih serija, među kojima se ističe “Nepokoreni grad” Eduarda Galića iz 1982. godine.

Senečić je od sredine 60-ih radio i pozorošne scenografije za scene širom Hrvatske, a od 1969. bavio se i i dokumentarnim i kratkim filmovima za koje često potpisuje scenario, ali i režiju.

Deo njegovog opusa čine i filmovi posvećeni kolegama umetnicima kao što su Julije Knifer, Dušan Džamonja i Josip Vaništa.

Režirao je i vlastite celovečernje filmove “Pont Neuf” (1997), “Zavaravanje” (1998) koje je prikazano na Berlinalu, te “Dubrovački suton” (1999).

Scenarije je pisao i za filmove drugih reditelja.

Autor je nekolicine knjiga (Dno, Zagrebački motivi, Venezia, Mili moji!...), te brojnih kolumni.

Senečić je dobio niz priznanja, medju kojima su Zlatni Oktavijan za životno delo za scenografiju u hrvatskoj kinematografiji (2015) i nagrada “Vladimir Nazor” za životno delo za filmsku umetnost (1996), dve Zlatne arene za scenografiju na Festivalu jugoslovenskog igranog filma (1964. i 1985.), te dve Zlatne arene na Pulskom filmskom festivalu (1992. i 2001.). Dodeljena mu je i nagrada dr. Branko Gavella za pozorišnu scenografiju (1980), a 1984. godine na Salonu nacija (Le Salon de Nations) u Parizu dobio je Gran pri za slikarstvo.

*Foto: book-and-more.eu

(SEEcult.org)