Preminuo Vladimir Marenić
Istaknuti scenograf Vladimir Marenić, autor više od 350 scenografija i 50 kostimografija u brojnim teatrima u bivšoj Jugoslaviji, ali i inostranstvu (Poljska, Mađarska, SSSR...), preminuo je 20. februara u 89. godini, saopštilo je Narodno pozorište u Beogradu.
Istaknuti scenograf Vladimir Marenić, autor više od 350 scenografija i 50 kostimografija u brojnim teatrima u bivšoj Jugoslaviji, ali i inostranstvu (Poljska, Mađarska, SSSR...), preminuo je 20. februara u 89. godini, saopštilo je Narodno pozorište u Beogradu.
Marenić je najviše i stvarao za Narodno pozorište (drame: Tetovirana ruža, Okamenjeno more, Majstor Hanuš, Namesnik, Don Žuan, Posle ljubavi, Podvala, Beket, Marin Držić, Oblomov, Pelinovo, Gorski vijenac, Per Gint, Braća Karamazovi, Ričard III, Makbet, Pokojnik, Ožalošćena porodica; opere: Mazepa, Simonida, Ivan Susanjin, Karmina Burana, Turandot, Toska, Boris Godunov, Rigoleto, Makbet, Moć sudbine, Don Karlos; baleti: Darinkin dar, Karmen...).
Marenić se aktivno bavio i slikarstvom, zidnim slikarstvom, grafikom i drugim oblicima likovnog izražavanja, a izlagao je na više od 20 samostalnih i više od 150 grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu.
Rođen 31. avgusta 1921. u Čaglinu kod Slavonske Požege, u Beograd je došao dve godine kasnije i od tada ga nije napuštao. Tu je pohađao i Akademiju likovnih umetnosti.
U Slikarnicu Narodnog pozorišta je stupio ratne 1942, a od 1946. je, s manjim prekidom (četiri godine je bio u Srpskom narodnom pozorištu i u isto vreme predavao u Školi primenjenih umetnosti u Novom Sadu), sve do penzije 1985. godine, bio scenograf nacionalnog teatra.
Iza Marenića ostala je zavidna bibliogafija tekstova, studija i knjiga o njemu, kao i njegovih autorskih pisanih radova različitih žanrova (eseji, kritike, sećanja, autobiografske beleške...)
Marenić je bio nosilac zvanja Istaknuti umetnik Srbije od 1985. godine.
Dobitnik je velikog broja nagrada i priznanja, među kojima su Sterijina nagrada za kostimografiju (1957, 1976), godišnje nagrade ULUPUS-a (1965, 1969, 1982), nagrada Oktobarskog salona (1966, 1975), nagrade Narodnog pozorišta (1969, 1973), ULUPUS-ova nagrada za najbolju scenografiju na Sterijinom pozorju (1974), Zlatna plaketa i Diploma na IV međunarodnom trijenalu scenografije (1975), Velika nagrada Majskog salona Beograda (1981), Plaketa Narodnog pozorišta (1985), Oktobarska nagrada Beograda (1982), Nagrada za životno delo ULUPUS-a (1987), Orden zasluga za narod sa srebrnom zvezdom (1973), Zlatna plaketa “Milenko Šerban” na međunarodnom trijenalu pozorišne scenografije i kostimografije (1995)...
Datum i vreme kremacije biće naknadno objavljeni.
(SEEcult.org)
