Ogledi o posmatranju
Galerija FLU u Beogradu predstavlja u svom letnjem programu FLUizmi radove troje mladih umetnika koji postavljaju pitanje o autonomiji dela.
Program “Trioptrija – 3 ogleda o posmatranju” počinje 2. avgusta izložbom “Portreti projekcija” Dragana Marića, a obuhvata i izložbe “Paralelna dimenzija” Snežane Petrović i “Prostorne dispozicije” Stojana Aćimovića.
Budući da se svet menja - menjaju se i naša čula, opažajni sistemi, empatički mehanizmi, pa i artefakti i načini na koji gledamo i primamo umetnička dela. Umetnost je, kako je navela kustoskinja Jelena Spaić, u stalnom procesu desakralizacije i oslobađanja od funkcija rituala, religija, kanona, ideologija, mimezisa, aurizacije, istorije, utilitarnosti, materijalnosti... Pitanje je može li se osloboditi i od valorizacija i očekivanja posmatrača i u kojoj meri?
“Trioptrija = dioptrija +1 sočivo koje posmatra umetnost kao stanje susretanja uz reverzibilnost tog pogleda. Trioptrija prikazuje otvorena dela koja sama sebe grade i sagledavaju gledajući nas”, navela je Jelena Spaić povodom ovogodišnjih FLUizama, programa koji je nastao 2007. godine kao svojevrsni odgovor na ukrštanje intenzivnog iskustva mladosti, neobuzdanosti i velikih očekivanja sa izazovima savremene izlagačke prakse.
Dragan Marić
Prvu izložbu u ovogodišnjem programu FLUizama - “Portrete projekcija” Dragana Marića, čine monumentalna, hiperrealistička platna kao privilegovani, frontalni, pogledi.
Akteri poziraju ispred kamera i ogledala, njihovi pseudo selfiji uhvaćeni su na kraju unutar klasične slike i to u trenutku samozadovoljstva usled uspostavljanja željene projekcije sopstva. Posmatrač ne gleda samo pubertetske predstave seksualne moći iza kojih su uzdrmani sistemi vrednosti i iskliznuća u dekadenciju 90-ih godina - dizelaša i sponzoruša neraskidivo vezanih za hiperrealizam, već i repetativnu likovnu semantiku koja pored povlačenja paralela sa 90-im, destabilizuje auratičnost, originalnost, autentičnost, jedinstvenost umetničkog dela.
Marić se destrukcijom načela neponovljivog drsko poigrava već viđenim. Zato je to prvi ogled o posmatranju, navela je Jelena Spaić.
Snežana Petrović predstaviće na izložbi “Paralelna dimenzija” od 12. do 23. avgusta objekte-kutije od pleksiglasa koji su materijalizovani iz njenih ranijih ciklusa grafika “Čekanje” i “Neistraženi svet”.
Snežana Petrović
U fokusu dugogodišnjeg istraživanja Snežane Petrović čovek je kao homo spektator – posmatrač i upijač.
Individualni, imaginarni svet paralelne dimenzije spakovan je u monumentalnim, prozirnim kutijama. Digitalni printovi na pleksiglas pločama realizovani kao 3D objekti istražuju autonomiju savremene grafike, ne samo kroz tehnološke mogućnosti digitalne štampe, već i njenog fizičkog odvajanja od dvodimenzionalne površine. Fikcija kao procesuirana stvarnost odvija se u skučenom, klaustrofobičnom prostoru dok se ekranski šumovi pojačavaju do neizdrživosti. Telo se sve više sabija, savija i lomi. Štite li ga kutije ili ga još više potiskuju?
Kroz odnose tela i identiteta, identiteta i socijalnog okruženja, tela i robe u mas-medijima, intimnog i javnog, realnosti i fantazije, tela i istorije, informacija i postprodukcije, Snežana Petrović ispituje pojmove seksualnosti, autoportreta i portreta danas, uz arteficijelno analiziranje odnosa materije, mase i strukture grafike sa jedne strane i tela i akta sa druge.
Stojan Aćimović
Kao treći ogled o posmatranju, od 24. avgusta do 5. septembra najavljena je izložba Stojana Aćimovića “Prostorne dispozicije”.
Ukrštanjem skulpture, videa i para ogledala, konstrukcije Aćimovića postaju promišljene aktuelizacije prostora koje istovremeno ukazuju i na varljivost naših čula. Iluzorna razdaljina između onoga što je unutar konstrukta i same konstrukcije dezorijentiše, zbunjuje i zavodi skrivanjem.
Aćimovićevi hibridi restrukturiraju pojam prostora i skulpture koja ga osvaja i nestaje dok se poigrava percepcijom posmatrača.
Smešteni unutar visokoškolske institucije tokom letnjeg raspusta, FLUizmi kroz nizove umetničkih procesa, koji podrazumevaju odgonetanje višestrukih kodova - ne samo škole i njenog razvoja, već prvih umetničkih kretanja i njihovih puteva - kroz medije ispituju proširena polja dinamičnih konstelacija.
FLUizmi su tako promovisanjem poetika prestupa problematizovali pojmove buntovne mladosti. Ljubav, buka, tišina, moda, strast, strip i rokenrol postali su konektivne strukture umetničkog dela. Istražujući potrebe mladih za velikim, FLUizmi su, kako je navela Jelan Spaić, spojili zavisne i nezavisne umetničke snage disparatnim procesima kreiranja i prezentacije dela koji ih ovog leta dovode do pitanja o autonomiji dela kroz tri samostalne izložbe kao tri ogleda o posmatranju
(SEEcult.org)
