Nagrada 50 godina prvom gostu Motovuna – Bogdanu Dikliću
Naslednik Motovun film festivala - Cinehill, čije će prvo izdanje u celosti biti održano u Gorskom kotaru, proslavlja novi dom i prigodnim “partijem useljenja”, i to u društvu “prvog gosta” Motovuna – legendarnog srpskog i jugoslovenskog glumca Bogdana Diklića, ovogodišnjeg laureata festivalske nagrade “50 godina”.
Nagrada “50 godina” tradicionalno se dodeljuje ljudima koji su se svojom poluvekovnom karijerom zauvek upisali u istoriju filmske umetnosti, a stara je koliko i sam Motovun festival, koji ove godine obeležava 26. izdanje.
Diklić je u 50 godina zavidne karijere, kao svestrani pozorišni, filmski i TV glumac, ostvario više od 200 uloga u nekima od najpopularnijih regionalnih filmova, serija i predstava, a njegovo prijateljstvo s Motovun Film Festivalom krenulo je od samih festivalskih početaka. Diklić je bio prvi gost koji je stigao na MFF povodom projekcije sada već kultne crne komedije “Bure baruta” (1998) reditelja Gorana Paskaljevića. Došavši nekoliko dana ranije, Diklić je bio tu kada je MFF napravio svoje prve korake na mestu koje će postati svima omiljeno filmsko brdo, a sada će upravo u njegovom društvu Festival potrčati i svojim novim obroncima, podsetili su organizatori Cinehilla.
Rođen 1953. godine u Bjelovaru, Diklić je u rodnom mestu proveo detinjstvo i rano školovanje - sve do odlaska na studije u Beograd, koji je postao njegov drugi dom. Još danas snažno je vezan uz svoj rodni kraj, te koristi svaku priliku kako bi navratio u Bjelovar, gdje je i započeo glumačku karijeru i otkrio ljubav prema filmskoj i pozorišnoj umetnosti: “Prvi bioskop u kojem sam bio je bivši bioskop Partizan, prvo pozorište u kojem sam bio kao gledalac je današnji Dom kulture”.
Svet pozorišta sudbonosnom igrom slučaja, kako navode organizatori Cinehilla, otkrila mu je mlada frizerka kada ga je odvela na predstavu kako mu ne bi bilo dosadno dok je mama bila na friziranju. Anegdota je to koje se još danas rado seća. Nije to nužno bila ljubav na prvi pogled. Uznemiren prizorom u kojem se glumac na pozornici spremao stolicom “udariti” glumicu, mali Bogdan glasno je uzviknuo i zaplakao, te su ga morali izvesti van. Bio je to tek početak celoživotne ljubavi.
O Diklićevom bogatom glumačkom doprinosu napisana je monografija “Bogdan Diklić: Iz snova u život” iz pera velikog filmskog kritičara i istoričara Petra Volka. Njegova filmografija krcata je klasičnim ostvarenjima i naširoko popularnim filmovima i serijama koji su ostavili dubok trag na filmskom pejzažu zemalja bivše Jugoslavije. Prvu veću ulogu ostvario je u kultnoj seriji “Grlom u jagode” (1976), dok mu je širu slavu donela popularna komedija “Nacionalna klasa” (1978).
U raljama života
Usledile su uloge u još danas omiljenim klasicima kao što su “Maratonci trče počasni krug” (1982) Slobodana Šijana, “Variola vera” (1982) i “Sabirni centar” (1989) Gorana Markovića, “U raljama života” (1984) i “Za sreću je potrebno troje” (1985) Rajka Grlića, “Balkanski špijun” (1984) Dušana Kovačevića, urnebesni “Mi nismo anđeli” (1992) Srđana Dragojevića, “Ničija zemlja” Danisa Tanovića (2001), “Gori vatra” (2003) Pjera Žalice, “Sivi kamion crvene boje” (2004) Srđana Koljevića, “Grbavica” (2006) Jasmile Žbanić i brojnim drugim ostvarenjima. A moguće ga je gledati i u megahitu “Južni vetar” (2018), koji je porušio regionalne rekorde i iznedrio podjednako popularnu TV seriju.
Diklić je dobitnik mnogobrojnih nagrada i priznanja za svoj umetnički rad.
Za ulogu Slavka u “Obrani i zaštiti” (2013) Boba Jelčića, koji je prikazan i na Berlinalu, Diklić je ovenčan Zlatnom arenom i Srcem Sarajeva, a Zlatnu arenu dobio je i za sporednu ulogu u komediji “Sedamdeset i dva dana” (2010) Danila Šerbedžije. Dobitnik je i nagrade “Pavle Vuisić” Udruženja filmskih glumaca Srbije.
Odbrana i zaštita
Da ga krasi manje upornosti, Diklić možda danas i ne bi bio glumac.
Još u osnovnoj školi izbačen je iz dramske grupe uz objašnjenje da je “nedarovit”. Razlog tome navodno je bio taj da nikako nije poštovao uputstvo voditeljke da ne okreće leđa publici, a kaže da to radi i danas.
Diklić je i vrsni bubnjar. U svojoj naravi renesansni čovek, dečačku želju da nauči svirati bubnjeve napokon je ostvario u 44. godini. Odluka se pokazala pravim hitom i dovela je do učešća u čak dva benda, te nastanka jednog albuma i niza spotova, na svekoliko zadovoljstvo široke publike. Autor je i knjige “O glumi bez glume” (2010) u kojoj je sabrao duhovita i poučna promišljanja o pozorištu i filmu, ulivši u nju punih 50 godina svoje impresivne glumačke karijere.
Iako ubrzani ritam snimanja i rada koji karakteriše današnje setove nije osobito mio, jer ne ostavlja dovoljno vremena za pravu posvećenost ulozi, Diklić ne pokazuje nameru da stane. Gluma i umetnost u srži su njegovog pogleda na život. “Gluma je osvrt na proteklo vrijeme koje je, naizgled, mrtvo. Upravo gluma i filmovi pokazuju da vreme koje je prošlo nije mrtvo i da se kroz umetnost mogu prepoznati”, kaže Diklić.
Nagrada “50 godina” biće dodeljena u saradnji s Društvom hrvatskih filmskih reditelja, u sklopu 26. izdanja Cinehilla, koje će biti održano u Gorskom kotaru od 24. do 28. jula.
*Foto: MFF/Cinehill
(SEEcult.org)
