Maradona u bioskopima
Dokumentarni film Emira Kusturice o slavnom argentinskom fudbaleru Dijegu Maradoni, sportskoj legendi, ljubimcu nacije, palom idolu i inspiraciji miliona obožavalaca širom sveta, stiže 2. aprila u bioskope u Beogradu, nakon svetske premijere u Kanu prošle godine i domaćih na Kustendorfu i FEST-u, “Maradona” započinje bioskopski život u bioskopima “Ster Cinema” u Delta sitiju, “Kolosej Multipleks” u Tržnom centru Ušće i Takvudu, u distribuciji MegaCom Filma.
Dokumentarni film Emira Kusturice o slavnom argentinskom fudbaleru Dijegu Maradoni, sportskoj legendi, ljubimcu nacije, palom idolu i inspiraciji miliona obožavalaca širom sveta, stiže 2. aprila u bioskope u Beogradu, nakon svetske premijere u Kanu prošle godine i domaćih na Kustendorfu i FEST-u,
“Maradona” započinje bioskopski život u bioskopima “Ster Cinema” u Delta sitiju, “Kolosej Multipleks” u Tržnom centru Ušće i Takvudu, u distribuciji MegaCom Filma.
Kusturica je režirao omaž čudesnoj životnoj priči i feniksovskom vaskrsnuću Maradone, približivši mu se onoliko koliko to do sada nikome nije pošlo za rukom, kao i zahvaljujući izuzetnoj arhivi. Ujedno vodi publiku na buran i vrlo ličan obilzak najznačajnijih mesta i ljudi u životu Maradone - od Argentine do Napulja i od Kube do Barselone; od porodice i drugova iz detinjstva do saigrača (Lionela Mesija i Klaudija Kaniđe) i svetskih državnika (Fidel Kastro).
Tim filmom je početkom ove godine otvoren Kusturičin filmski festival Kustendorf na Mećavniku, a nagrađivani reditelj najavio je da će učiniti sve da slavnog fudbalera ponovo dovede u Srbiju.
Maradona i Kusturica predstavili su taj dokumentarac prošle godine u Kanu, kada je slavni Argentinac tada je rekao da Kusturičin film najzad daje pravu sliku o njemu i njegovom životu.
“Ljudi su govorili mnogo, mnogo loših stvari o meni. Naravno da je Emir bio taj koji je uspeo da uđe u moje srce i progovori o tome šta sam preživeo, ne samo u dobrim momentima, već i teškim trenucima mog života”, rekao je tada Maradona, koji je doneo Argentini pobedničku titulu na Svetskom prvenstvu 1986. godine i doveo je do finala 1990. godine.
Maradona pokazuje u filmu i tetovažu s likom kubanskog lidera Fidela Kastra, a bivšeg američkog predsednika Džordža Buša naziva “primerom ljudskog đubreta”.
Kusturičin jednoiposatni film prikazuje i sledbenike “Maradonijanske crkve”, koju su osnovali Maradonini vatreni navijači, pevajući njegovo ime prema melodiji “Ave Maria”, podižući verske hramove i slaveći i svoja venčanja u njegovu čast.
Takođe, Kusturica u filmu istražuje i Maradoninu prošlost kao zavisnika od kokaina, njegov odnos sa ćerkama i njegove političke stavove, uključujuć i izjavu da se nikada ne bi rukovao sa princom Čarlsom.
Maradona se prepustio alkoholu i drogama nakon što se penzionisao 1997. godine, a više puta je bio na rehabilitaciji. Uspeo je da prilično oslabi i oporavi se posle operacije i ugradnje bajpasa u Kolumbiji 2005. i ponovnog boravka u bolnici u Argentini 2007.
U filmu se pojavljuje često i sam Kusturica, gotovo pođednako kao i sam glavni junak.
Pobednički Maradonin gol sa Svetskog prvenstva 1986. godine, proglašen “golom veka”, Kusturica više puta ponavlja uzastopno, pretvarajući ga u animaciju u kojoj Maradona pobeđuje protivnike kao što su Margaret Tačer, Toni Bler i Džordž Buš. Te scene praćene su pritom pank himnom Sex Pistolsa "God Save The Queen".
Za Kusturicu su Maradonini golovi u finalu Svetskog prvenstva 1986. godine, kada je Argentina pobedila Englesku rezultatom 2:1, bili pobeda “trećeg sveta” nad Zapadom.
Sam Kusturica tvrdi da je u njemu “predstavio tri Maradone, koje je otkrio tokom snimanja: fudbalskog trenera, buntovnog građanina suprotstavljenog hegemonskoj politici SAD i porodičnog čoveka”. Ta tri aspekta njegove ličnosti sastaviće se na Astek stadionu u Meksiku, gde je Maradona postigao čuveni gol protiv Engleske.
Maradonini obožavaoci mogu da zavire u mesto njegovog rođenja, da prisustvuju proslavi njegovog 45. rođendana i da ga posmatraju kao trenera mladih fudbalskih nada.
Film o Maradoni snimao je delom i u Beogradu, sredinom juna 2005. godine, kada ih je primio i tadašnji srpski premijer Vojislav Koštunica, poklonivši slavnom Argentincu dres fudbalske reprezentacije Srbije i Crne Gore. Zauzvrat, Koštunica je dobio dres argentinske reprezentacije sa brojem 10, koji je nosio Maradona.
Proslavljeni argentinski fudbaler obišao je i Marakanu, gde je, kako je tada izjavio, "postigao jedan od najlepših golova" u karijeri - 1983. godine kao fudbaler španske Barselone, koja je pred gotovo 100.000 gledalaca na Marakani, savladala Crvenu zvezdu rezultatom 4:2.
Film “Maradona by Kusturica” (originalni naziv) snimljen je u francusko - španskoj koprodukciji, a muziku su radili Kusturičin sin Stribor i popularni Manu Chao, koji se i pojavljuju u tom dokumentarcu.
U distribuciji kuće MCF (www.mcf.rs), od 2. aprila u bioskopima će se pojaviti i treći nastavak “Transportera”, ponovo rađen prema scenariju i u produkciji Lika Besona.
“Transportert 3” podigao je akcijske scene na dosad neviđeni nivo sa više od 1.5 miliona gledaoca u Francuskoj, a zaradio je više od 50 miliona dolara širom sveta.
(SEEcult.org)
