Kako doživljavamo izložbe?
Izložba kustoskinje Biljane Ćirić “Habits and customs of…”, koja preispituje modele rada u napuklom sistemu umetnosti danas, istražujući očekivanja, parametre bazirane na geopolitičkim stereotipima i sliku zasnovanu na istoriji umetnosti, biće otvorena 19. februara u prostoru Kadist fondacije u Parizu, a predstavlja radove internacionalne grupe umetnika iz Srbije, Australije, Singapura, SAD i Kine.
Na izložbi “Habits and customs of _______ are so different from ours that we visit them with the same sentiment that we visit exhibitions” učestvuju kolektiv 3-ply iz Australije, Irena Haiduk, koja živi i radi u Čikagu i Beogradu, Siniša Ilić iz Srbije, Ho Tzu Nyen iz Singapura i Li Liao i Lu Huanzhi iz Kine, a biće predstavljeni delom i radovi Eve Barto iz Pariza.
Izložba će biti otvorena performansom “Bon ton mais non” Irene Haiduk, koja je krajem januara pokrenula i modni program “Yugoexport”, posvećen nekadašnjoj proizvodnji ženske konfekcije u bivšoj socijalističkoj Jugoslaviji. Irena Haiduk predstavlja na izložbi delove garderobe koji, nošeni zajedno ili odvojeno, predstavljaju svojevrsnu uniformu večnog komfora, neometanog pokreta i elementarne elegancije koju samo žena-radnica može da ceni u potpunosti.
Irena Haiduk, Bon ton mais non, 2013, knjiga, dizajn Hellome, Till Wiedeck
Postavljajući pitanje sa kojim osećanjem posećujemo danas izložbe, koje postaju sve više standardizovani proizvodi unutar kapitalističkog sistema koji slave aktivnost pojedinca, Biljana Ćirić ispituje i način na koji pojedinac može da pruži otpor logici potrošačkog društva. U uslovima kada su akteri na umetničkoj sceni pod pritiskom da konstantno proizvode nova dela, postavlja se i pitanje postojanja drugih oblika uključenosti u umetnički sistem. Šta znači biti umetnik? I da li umetnici mogu da postavljaju pitanja u svom poslu?
Ispitujući i odnos čoveka prema svetu sagledanom čulom vida, naviknutog na svodnevnu smenu svetlosti i tame, izložba postavlja i pitanje solidarnosti kao gesta davanja i istovremenog uzimanja, kao i vrste odnosa i sistema vrednosti koji se stvaraju u tom procesu, navela je Biljana Ćirić u tekstu za katalog. Takođe, istražuje i pitanja ličnog i javnog u kontekstu izloženih umetničkih radova i načina na koji se izložena dela mogu odupreti konzumerističkom pogledu.
Izložba postavlja i pitanje načina na koji umetničke prakse utiču na društvene strukture.
Siniša Ilić, Sightseeing 1, 2013, deo iz serije od 5 slika u okviru izložbe "Inverted House" u Tejt Modern, London
Individualne prakse umetnika zastupljenih na izložbi, koji potiču sa različitih krajeva sveta i inicijalno su međusobno nepovezani, s druge strane – kroz slične umetničke pozicije, mogu dodatno doprineti složenosti budućih narativa istorije umetnosti. Te prakse bi, kako je navela Biljana Ćirić, mogle biti shvaćene kao strategije aktivnog povlačenja – povlačenja na način koji podrazumeva distancu od mejnstrima i stvaranje autonomne pozicije, povlačenja kao dvosmerne strategije koja omogućava ulazak u svet i odlazak iz njega, kao neophodne pauze i forme samo-edukovanja.
Ta pitanja otvaraju percepciju institucionalnih struktura koje nas kontinuirano uobličavaju kao subjekte, naglašavajući važnost izložbe kao medijuma za zamišljanje novih mogućnosti susreta i iskustava unutar javne sfere. Kroz nove rituale izlaganja moguće je oživeti i nove institucionalne modele, smatra Biljana Ćirić koja se u dosadašnjem radu posebno bavila analizom načina na koji izložbe – pre nego muzeji, mogu funkcionisati kao mesta proizvodnje znanja u Kini, suprotno praksi u zapadnim zemljama, u kojima upravo muzeji imaju ključnu ulogu u razvoju savremene umetnosti i proučavanju istorije umetnosti. Biljana Ćirić bavi se u tom kontekstu i preispitivanjem pojma institucionalne kritike.
Li Liao, Illumination, 2013, performans, svetlo promenljivih dizmenzija
U okviru pratećeg programa izložbe u Kadist fondaciji, Biljana Ćirić će voditi 21. februara zainteresovane kroz postavku, dok će 24. februara biti priređen razgovor sa beogradskim umetnikom Sinišom Ilićem.
Biljana Ćirić diplomirala je na Univerzitetu u Beogradu 2000. godine, a postdiplomske studije završila u Šangaju, gde živi i radi kao nezavisna kustoskinja već 15-ak godina. Autorka je niza međunarodno relevantnih izložbi u Kini, a 2015. bila je kokustoskinja trećeg Uralskog industrijskog bijenala u Jekaterinburgu u Rusiji.
Između ostalog, priredila je knjigu “A History of Exhibitions: Shanghai 1979-2006”, posvećenu izložbama koje su organizovali sami umetnici u Šangaju u periodu od dve i po decenije. Ta knjiga sa obiljem arhivskog materijala predstavljena je 2014. godine na izložbi “Kao što je novac papir, tako je i galerija soba” u galeriji Osage fondacije u Šangaju, a nazvana je citatom umetnika Mladena Stilinovića iz njegovog manifesta “Pohvala lenjosti” iz 1993.
Među izložbama koje je priredila su i “Institution for the Future” (2011), “Alternatives to Ritual” (2012-13), “One Step Forward, Two Steps Back - Us and Institution” (2013), samostalna izložba britansko-nemačkog umetnika Tina Segala u UCCA u Pekingu (2013)...
Biljana Ćirić inicirala je 2013. platformu “From a History of Exhibitions Towards a Future of Exhibition Making”, a 2014. godine, sa nezavisnom kustoskinjom Majom Ćirić iz Beograda, i razvojni projekat “Gift Exchange Residency”, čiji je cilj da poveže prostore kojima nedostaje komunikacija u globalnom sistemu umetnosti, a imaju slične karakteristike i pozicije. U okviru tog projekta, između ostalog, umetnik Vladimir Nikolić gostovao je u Tajms muzeju u Gvangdžou, a u Beogradu je boravila umetnica Yu Ji iz Kine.
Izložba u Kadist fondaciji biće otvorena do 30. aprila.
*Foto na vrhu: Siniša Ilić, Without a proposition for a concrete solution, 2016, instalacija, crtež i video
(SEEcult.org)
