Izlagački praktikum

MMC Led art/Šok zadruga, u saradnji sa Akademijom umetnosti u Novom Sadu, započela je tokom juna projekat “Izlagački praktikum” u Šok galeriji Partizan u Petrovaradinu, nastavljajući time dugogodišnja  nastojanja za oživljavanje perifernih delova grada i menjanja nedelotvorne i autistične kulturne politike na lokalnom nivou.

U jednoj od nekadašnjih svlačionica Sportskog društva “Partizan”, pretvorenoj u galerijski prostor, predstavili su se mladi umetnici Luka Stojanović, Sava Kesić, Barbara Jovanović, Stefan Jovanović, Vanja Novaković, Jelena Gajinović, Nebojša Đuričić i Katarina Kapičić, pod mentorstvom Andree Palašti.

Šok galerija “Partizan” otvorena je 2013. godine izložbom “Zatečeno stanje: Šok Partizan” čiji je cilj bio da reinterpretira istoriju i artefakte zatečene unutar nekadašnjeg Sokolskog doma, sagrađenog 1933. godine prema projektu arhitekte Đorđa Tabakovića. Sokolsko društvo, kasnije preimenovano u Društvo za telesno vaspitanje, negovalo je od osnivanja gimnastičke programe za decu i odrasle. Danas nosi naziv Društvo sporta za sve “Partizan” i nudi sportske aktivnosti kao što su košarka, odbojka, latino-američki i standardni ples, kapuera, aerobik i fitnes joga.

Izložba “Zatečeno stanje: Šok Partizan” funkcionisala je tokom protekle tri godine kao mini-muzej, otvoreni kulturni prostor koji se uključio u tipično socijalno mesto unutar svakodnevice Petrovaradina. Od osnivanja Šok galerije Partizan, MMC Led art obezbedio je svakog petka i termin za rekreaciju – košarku i fudbal za umetnike i ljubitelje umetnosti.

Reč je o jednoj od četiri nove galerije koje je MMC LED art/Šok zadruga (ex Art klinika) pokrenuo 2012. godine sa idejom oživljavanja gradske periferije i uticanja na promenu lokalne kulturne politike, uspostavljajući saradnju sa Sportskim društvom “Partizan” u Petrovaradinu, Kulturnim društvom “Petofi Sandor” na Telepu i ŠOSO “Milan Petrović” u Novom naselju.

Angažmanom i razmišljanjem o savremenom društvenom trenutku, Šok zadruga je, u saradnji sa Andreom Palašti, započela ove godine program “Izlagački praktikum” tokom kojeg su priređene prve samostalne izložbe studenata druge i treće godine Akademije umetnosti u Novom Sadu, sa katedre za Nove likovne medije. Tokom juna je upriličena serija izložbi koje su ponudile uvid u praksu najmlađih umetnika i tematizovale sam prostor i njegovu kulturnu istoriju kao saučesnika umetničkih akcija i intervencija.

“Izlagački praktikum” je zapravo najnovija akcija unutar dugogodišnjeg projekta “Na istom zadatku”, koji predstavlja zbirni naziv za različite akcije u kojima MMC Led art (Art klinika/Šok zadruga) sarađuje i deluje sa drugim umetničkim ili građanskim udruženjima u nezavisnom sektoru, pojedinačnim umetnicima i obrazovnim institucijama.

“Izlagački praktikum” predstavlja program izlagačke prakse za studente umetničkih fakulteta, odnosno, vannastavni program u kojem studenti stiču praktična znanja o savremenim izlagačkim praksama i načinima koncipiranja svojih izložbenih projekata. Istovremeno, studenti razvijaju veštine i tеhnikе neophodne za uspešno postavljanje i javno predstavljanje svojih umetničkih radova. Cilj programa je da se kroz samu praksu omogući studentima izvedba individualnog i/ili kolektivnog umetničkog projekat unutar galerijskog konteksta, te da kroz tu praksu razviju veštine za prezentovanje umetničkih radova.

Barbara Jovanović i Stefan Jovanović: Elan

“Elan” je simboličko-vizuelna sportska vežba (izložba) u kojoj se, pomoću fotografije, dva igrača (umetnika) nadmeću na označenom terenu (galeriji). Ona predstavlja fizičku interakciju (polet/zamah/ushićenje!) dva umetnika i njihovih umetničkih praksi, koji propituju različite načine integrisanja naizgled sličnih likovnih motiva. Koristeći se elementima fotografije i kolaža, “Elan” za objekat istraživanja uzima prostore za rekreaciju: trag, crtu, otisak, ostatak ljudske svakodnevice, ukazujući tako na konstrukciju i reprezentaciju fizičkog prostora kao društveno proizvedenog. Na taj način, “Elan” postaje svojevrsna sociologija prostora, čulna percepcija poznatog mesta koji je neodvojiv od simboličkih i subjektivnih značenja.

Jelena Gajinović: Ko je Bosiljka Rakočević?

“Ko je Bosiljka Rakočević?” je rad koji se zasniva na vizuelnoj rekonstrukciji lične istorije Bosiljke Rakočević, na osnovu istraživanja dokumenata i pisama pronađenih u nepoznatom koferu, na tavanu porodične kuće Gajinović. U formi prostorne instalacije, rad izlaže (razlaže!) “dokumente današnjice”: ljubavna pisma, novogodišnje razglednice, dečje crteže, knjige, potvrde Metalskog preduzeća Rača, račune iz kupovine, svilene čarape, svedočanstva sa ocenama… Ti dokumenti deluju kao privatna arhiva o proteklim ljudima, mestima i trenucima u periodu od 1963. do 1968. godine. Koristeći se svojevrsnim ready made-om, rad “Ko je Bosiljka Rakočević?” otvara niz različitih asocijacija – subjektivnih i psiholoških reakcija, ali i ličnih problema unutar porodičnog života Bosiljke, njenog nevenčanog supruga Velimira i sina Miška, koje, postavljene u javni prostor, lako postaju svačije.

Luka Stojanović: J’adore les sports

“J’adore les sports” je serija digitalnih printova i video animacija nastalih kao proizvod istraživanja na polju 3D modelovanja i animacije. Koristeći softvere kao što su Cinema 4D i Blender, ispituju se mogućnosti reprezentacije digitalnog tela i objekata iz realne stvarnosti. U seriji kratkih animacija, telo se dovodi u korespodenciju sa različitim sportskim aktivnostima, a kao rezultat toga, dolazi do njegove dekonstrukcije. Rad “J’adore les sports” (Obožavam sport), postavljen je u prostor “Partizana”, kao prostor predodređen za sportske aktivnosti, koji se potom predstavlja kao samo-ironičan gest na sportsku (ne)spretnost samog autora.

Sava Kesić: Nepoznati

Rad “Nepoznati” interaktivna je instalacija sa performativnim pristupom, u kojem se lopta kao sportski rekvizit apropriše da bi se istražio i dokumentovao život prostora “Partizana”. Rad se zasniva na prikupljanju potpisa na lopti onih koji svakodnevno posećuju prostor “Partizana”, te koji utiču na njegovu budućnost i pišu njegovu istoriju. Sa ciljem simboličkog dokumentovanja i kreiranja specifičnog scenskog događaja, u kojima sportisti amateri postaju glavni akteri, rad “Nepoznati” zapravo referiše na složen mehanizam postajanja poznatim. Jer, samim zapisivanjem i pamćenjem, lopta postaje svojevrsna memorabilija putem kojeg i oni nepoznati postaju poznati.

Vanja Novaković: Moronu ženski

Rad “Moronu ženski” istražuje uslove i mogućnosti nastanka govora mržnje, predrasuda i stereotipa, kroz suočavanje sa ličnim, emocionalnim i psihološkim iskustvom. Tretiranjem jezičkog znaka kao vizuelnog koda, rad nudi jedan mogući pogled na položaj i problem identiteta žene na društvenim mrežama. U formi tekstualno-vizuelne analize, rad uzima za studiju slučaja konkretno pismo Facebook korisnika pod imenom Ceki Lela koje je bilo upućeno kao odgovor na lične statuse same autorke. Na taj način, rad ispituje međusobni odnos – (nevidljivu) interakciju i konflikt dva korisnika, sa ciljem prevazilaženja ličnog i društvenog prostora konstrukcije identiteta.

Nebojša Đuričić: Na prvu loptu

Koristeći prostor “Partizana” kao scenografiju, rad “Na prvu loptu” istražuje književnost grafičkog izraza, odnosno vezu stripa (comics), niskobudžetnog horor filma C klase i savremene umetnosti.

Radnja prati mladog trenera koji zadihan utrčava u dvorište fiskulturne sale, bežeći od dvojice zombija. Zadihan i uplašen, okreće se pred vratima sale i u panici da će ga zombiji stići pre nego što uspe da uđe na sigurno, iz “super-saka”, čarobne sportske torbe, izvlači vazdušnu pušku i puca pravo u manjeg zombija. Zombi potom pada na zemlju, a lopta koju je držao u ruci odskakuće do trenerovih nogu. Trener uleće u hodnik “Partizana”, panično proverava brave svlačionica i uleće u jedinu koja ima ključ u bravi. Sav zadihan, zaključava se u malu prostoriju, naslanja se na vrata i briše znoj sa čela. U međuvremenu drugi, veći zombi, zabrinuto pada na kolena i progovara:  “Ali… ali, samo je hteo da se upiše na košarku!!”. Raširenih ruku, polako se diže ka nebu i vrisne: “SINE! NEEEEEEEeee!!!” Međutim, u tom trenutku mladi zombi diže ruku i piskavim glasom odgovara: “Dobro sam tata… ipak sam zombi”.

(SEEcult.org)