Hard soc - Dobar, loš, zao
Izložba “Dobar, loš, zao” umetničke grupe “Hard soc”, koja ideju socijalno angažovane umetnosti sugeriše putem projekta “Estetski iracionalizam - paradigma savremenog doba”, biće otvorena 15. aprila u Prodajnoj galeriji “Beograd”, a predstavlja radove Srđana Đileta Markovića (1959), Vladimira Markoskog (1970) i Vladislava Šćepanovića (1971). Kao članovi umetničke grupe “Hars soc”, osnovane 1998. godine, njih trojica na slikama srednjih i velikih formata tematizuju pitanje medija i njihove uloge u opštoj spektakularizaciji stvarnosti.
Izložba “Dobar, loš, zao” umetničke grupe “Hard soc”, koja ideju socijalno angažovane umetnosti sugeriše putem projekta “Estetski iracionalizam - paradigma savremenog doba”, biće otvorena 15. aprila u Prodajnoj galeriji “Beograd”, a predstavlja radove Srđana Đileta Markovića (1959), Vladimira Markoskog (1970) i Vladislava Šćepanovića (1971).
Kao članovi umetničke grupe “Hars soc”, osnovane 1998. godine, njih trojica na slikama srednjih i velikih formata tematizuju pitanje medija i njihove uloge u opštoj spektakularizaciji stvarnosti.
Polazeći od te osnovne pretpostavke i gradeći kompozicije odabranih narativa, nastoje da, kroz konvencionalni slikarski medij sugerišu procese “reauretizacije umetničkog dela, preispitujući iznova Benjaminovu tezu o gubitku aure usled tehničke reprodukcije...”, naveo je Šćepanović u predgovoru kataloga.
Prema njegovim rečima, ono što je važno za umetničku grupu “Hard soc” je što ona uvodi narativni element u slikarstvo.
Slika stoga ima narativ, a ne samo značenje.
“Narativ u slikarstvu mi postižemo sa više slika koje imaju svoj narativni tok u okviru jedne slike ili sa nizom slika povezanim narativnim tokom. Tako da su kod nas poruke jasno iskazane i one imaju onu snagu koju nosi slika a u isto vreme govore o svetu kroz punktumski magnetizam (Bart), koji po našem mišljenju je karakteristika kvalitetnog dela”, dodao je Šćepanović.
Prema njegovim rečima, slikarstvo je u košmaru reprodukovane slike i informacije u mogućnosti da kroz selektovanje, kombinovanje, montiranje i ručno izvođenje, povrati auratičnost (Benjamin) i referencijalnost čoveka kao subjekta koji promišlja, u odnosu na mnoštvo informacija koje ga okružuju, i da kroz povratak onog jedinstvenog i neponovljivog, koje se može postići samo kroz prevazilaženjem virtuelizacije i serijske proizvodnje, izgradi delo sa kritičkom svrhom. Čak je sama kritika i subverzija, zašto ne reći i destrukcija u odnosu na celokupnu spektakularizaciju, razlog da takvo delo postane trajno.
“Upravo to što poseduje svoj identitet umetničko delo čini daleko postojanije od spektakularnih matrica i estetizovanih informacija koje proždiru jedna drugu, stvarajući svet nestalnosti i simulacije. Trajnost je značajni vid subverzije i destrukcije u odnosu na društvo u kome treba proizvoditi i trošiti do izbezumljenj,a i biti usisan u kovitlacu ništavila”, naveo je Šćepanović.
Izložba će biti otvorena do 3. maja.
Sajt Prodajne galerije je www.galerijabeograd.org
(SEEcult.org)
