Godine Neorealizma
Veliki izložbeni projekat “Godine Neorealizma - smernice italijanske fotografije 1945-1965”, koji obuhvata 205 fotografija 30 autora, biće predstavljen od 10. jula u Centru vizuelnih umetnosti Batanja i Multimedijalnom centru u Rovinju, a gostovaće i u Novom Sadu, Beogradu i Banjaluci.
Veliki izložbeni projekat “Godine Neorealizma - smernice italijanske fotografije 1945-1965”, koji obuhvata 205 fotografija 30 autora, biće predstavljen od 10. jula u Centru vizuelnih umetnosti Batanja i Multimedijalnom centru u Rovinju, a gostovaće i u Novom Sadu, Beogradu i Banjaluci.
Izložba je ostvarena incijativom samoborske Foto galerije Lang i Centra Batana, u organizacionoj saradnji s Hrvatskim društvom likovnih umetnika u Zagrebu, a prati je reprezentativna publikacija na 240 strana sa dodatkom sa uvodnim studijama italijanskih stručnjaka, kao i predgovorima direktora Centra vizuelnih umetnosti u Rovinju Virgilia Giuricina i stručnog voditelja Foto galerije Lang Želimira Koščevića.
Publikacija sadrži više od 200 fotografija koje pokazuju više od 30 godina istorije - kroz osetljivi objektiv 30 italijanskih fotografa (među kojima su Gianni Berengo Gardin, Carlo Bevilacqua, Piergiorgio Branzi, Alessandro Brembilla, Giuseppe Bruno (Bepi), Alfredo Camisa, Tranquillo Casiraghi, Mario De Biasi, Mario Giacomelli, Nino Migliori, Federico Patellani, Franco Pinna, Fulvio Roiter, Enzo Sellario i mnogi drugi), saopštila je Foto galerija Lang.
Prema navodima Giuricina u predgovoru, izložba i knjiga nemaju nameru da iscrpe problematiku fotografskog neorealizma, već analiziraju korene tog fenomena i smernice koje je zadao, odnosno nude sredstva, slike i svedočanstva nikada ranije predstavljene na području evropskog istoka, pa se, bar delimično, “mogu razumeti muke italijanskog naroda u onom presudnom razdoblju”.
Premda se pojam italijanskog neorealizma najčešće povezuje s filmskom umetnošću (L. Visconti, V.de Sica, A. Lattuada, R. Rošellini), u fotografskoj umetnosti označava grupaciju i pokret nove generacije fotografa koji su snažnim socijalnim i kritičkim angažmanom nastojali da izraze novu italijansku stvarnost nakon 1945.
Grupe La Bušola (1947) i La Gondola (1948) nastojale su da odvoje fotografiju od potrošnog fotožurnalizma, te da s medijem progovore o stvarnosti autentičnim jezikom socijalno angažovane umetnosti.
Italijanski fotografski neorealizam jedinstveno je poglavlje u istoriji fotografije, a nedavne izložbe u Fotomuzeju Winterthur i Fotomuzeju u Roterdamu pokazale su u punom svetlu važnost tog specifično italijanskog pokreta, značajnog ne samo u opštoj istoriji fotografije, nego i od određenog uticaja na formiranje estetike u mediju fotografije u Hrvatskoj, a posebno u Dalmaciji (N. Vučemilović, braća Brkan, V. Hreljanović), naveo je u predgovoru Koščević.
Prema njegovim navodima, fotografija italijanskog neorealizma nije na ovom području istorijska retrospektiva jednog specifičnog stila, već jasna poruka da medij fotografije ne formuliše svoju poruku putem stila, već putem odnosa prema stvarnosti.
“Ustvari, stav je taj koji formulira stil, a tek tada se može govoriti o specifičnostima kojima su italijanski autori gradili estetiku svojih fotografskih slika”, dodao je Koščević.
Izložba će biti otvorena u Rovinju do 20. avgusta.
Foto: Mario de Biasi: Milano, 1954.
(SEEcult.org)
