Filmovi Beban-Horvatić

Izbor filmova Brede Beban i Hrvoja Horvatića deo je pratećeg programa izložbe “Nazovimo to ljubav” te velike jugoslovenske i evropske umetnice, koji Kulturni centar Beograda organizuje 23. aprila, na dvogodišnjicu njene prerane smrti u Londonu.

Uz projekciju izabranih filmova umetničkog i životnog para Beban-Horvatić, koji je početkom 90-ih emigrirao iz ratom zahvaćene Jugoslavije, uvodno izlaganje u Likovnoj galeriji KCB-a održaće Stevan Vuković.

Posetioci izložbe “Breda Beban: Let’s Call it Love”, koja je do 26. aprila otvorena u KCB-u, imaju priliku da upoznaju deo produkcije Beban-Horvatić kroz filmove “Jason’s Dream” (Džejsonov san) iz 1997. godine, "Geography" (Geografija, 1989), “Little Films to Cry to” (Mali filmovi uz koje se plače, 2002-2003), “Hand on the Shoulder” (Ruka na ramenu, 1997) i “Absence” (Odsustvo, 1994).

      Jason’s Dream

Izložba Brede Beban u KCB-u dosad je najcelovitiji pregled fotografskih, video i filmskih radova nastalih tokom poslednje decenije njenog života u egzilu u Velikoj Britaniji.

Reprezentativna izložba obuhvata radove koji su nastali od 1992. godine, kada su Breda Beban i Horvatić otišli iz Zagreba, do njene prerane smrti 23. aprila 2012. u Londonu.

        I Lay on the Bed Waiting For His Heart to Stop Beating

U Likovnoj galeriji izložena je serija fotografija “I Lay on the Bed Waiting For His Heart to Stop Beating” (Ležim na krevetu čekajući da njegovo srce prestane da kuca, 2000), uz video instalaciju “I Can’t Make You Love Me” (Ne mogu te primorati da me voliš, 2003) - omaž filmu “Gertruda” Karla Teodora Drejera o ženi koja odbija da govori bilo kojim drugim jezikom osim jezikom ljubavi.

          I Can’t Make You Love Me

Jedan od centralnih radova u Podroomu je “Let’s Call it Love” (Nazovimo to ljubav, 2000), prema kojem je izložba i nazvana. Podstaknut NATO bombardovanjem Srbije 1999. godine, taj rad prikazuje snimak gramofonske ploče sa koje se čuje pesma Četa Bejkera, ispresecana dokumentarnim snimcima američkih borbenih aviona.

       Let’s Call it Love

Posetioci u Podroomu imaju priliku da vide i video instalaciju “My Funeral Song” (Moja pogrebna pesma, 2008-2010), rad koji prikazuje bliske prijatelje Brede Beban (Eveline Schijf, Dušan Lazarević, Ana Čavić, Irena Mićijević i Pablo Casacuberta) dok se prepuštaju unutrašnjem putovanju dok zamišljaju sopstvenu smrt.

       My Funeral Song

Prikazan je i film “Walk of Three Chairs” (Hod tri stolice, 2003), snimljen na plutajućem splavu između dve obale Dunava u Beogradu, mestu za koje mnogi veruju da predstavlja tačku u kojoj prestaje Balkan i počinje Evropa. Jedna obala otkriva industrijski pejsaž, a druga živopisnu prirodu, drveće, vikendice… Film je inspirisan rizičnim i ujedno slavljeničkim balkanskim ritualom posle kockarskog dobitka u kafani i priča o “medu i žuci” koju naglašava i tradicionalna pesma “Ko ne zna da pati, taj ne zna da voli”.

       Walk of Three Chairs

Naizmenično sa radom “Hod tri stolice” prikazuje se i međunarodno najpoznatiji rad Brede Beban – “The Most Beautiful Woman in Gucha” (Najlepša žena u Guči, 2006), koji je otkupila galerija Tate u Londonu.

Film “Najlepša žena u Guči” sniman je na Saboru trubača u Srbiji, a hvata autentičan trenutak magije nastale prilikom strastvenog susreta profesionalne igračice, mladića i grupe romskih muzičara.

       The Most Beautiful Woman in Gucha

Među radovima Brede Beban u Podroomu je i petokanalna instalacija “Beautiful Exile” (Prelepo izgnanstvo, 2003) sa pet portreta žena pre, za vreme i posle orgazma.

Njihove portrete (Breda Beban, Dubravka Cherubini, Cressida Lewis, Kati Lopez i Irena Mićijević Rodić) snimio je u Duinu u Italiji kamerman Robi Miler, poznat po saradnji sa rediteljima kao što su Lars Fon Trir i Vim Venders. Rad je inspirisan rečju prispeća, koja je Bredi bila omiljena, kao i Rilkeovim “Devinskim elegijama” i rečima Roberta Bresona: “Ljudsko lice je najlepši pejsaž”.

        Beautiful Exile

Izložba obuhvata i seriju fotografija “Arte Vivo” (2008-2011) u Galeriji Artget – ciklus koji je inspirisan dečjim maštanjem Brede Beban i performansom argentinskog umetnika Alberta Greka "Vivo Dito" (Živi prst) iz 1962.

         Arte Vivo

Nakon Beograda, izložba “Let’s Call It Love” gostuje i u MSUV u Novom Sadu i MSURS u Banjaluci.

Deo opusa Brede Beban, koja je rođena u Novom Sadu, odrasla u Skoplju i živela u Zagrebu, predstavljen je posthumno u Italiji, Sloveniji i Hrvatskoj.

Izložbu “Breda Beban: Let’s Call it Love” partnerski organizuju KCB i MSUV, u saradnji s Portalom za kulturu jugoistočne Evrope SEEcult.org.

Izložba je realizovana ljubaznošću porodice Brede Beban i Kalfayan galerije iz Atine-Soluna, kao i Trieste Contemporanea (Giuliana Carbi). Projekat “Let’s Call it Love” podržali su Ministarstvo kulture i informisanja Srbije, Pokrajinski sekretarijat za kulturu i informisanje Vojvodine, McCann Erickson iz Beograda i Sekretarijat za kulturu grada Beograda.

(SEEcult.org)