Kruzer u mom oku
Izložba mlade dubrovačke umetnice Petrunjele Vuković “Kruzer u mom oku”, koja će biti otvorena 16. avgusta u Lazaretima, kritički je osvrt na savremeni turistički fenomen velikih putničkih brodova u Dubrovniku. Prema navodima Petre Golušić, Petrunjela Vuković priopštava određeni društveni problem koji interpretira oštro, razigrano, snovito i duhovito, reagujući posredstvom slikarstva na pojave koje zapaža u prostoru i vremenu.
Izložba mlade dubrovačke umetnice Petrunjele Vuković “Kruzer u mom oku”, koja će biti otvorena 16. avgusta u Lazaretima, kritički je osvrt na savremeni turistički fenomen velikih putničkih brodova u Dubrovniku.
Prema navodima Petre Golušić, Petrunjela Vuković priopštava određeni društveni problem koji interpretira oštro, razigrano, snovito i duhovito, reagujući posredstvom slikarstva na pojave koje zapaža u prostoru i vremenu.
Multipliciranjem motiva broda stvara socijalno-ironičnu priču koja upozorava na vulgarnost današnjeg doba, a njene slike kao da postaju estetizacija, slikarska reprezentacija i simulacija savremene urbane umetnosti grafita, te su ekstrovertne za diskurs o opštim pitanjima: društveno-ekološki problem, dehumanizacija turizma…
Reč je o 12 radova, nastalih u tehnici akrilika i akrilnog laka i kolaža na kartonu, lesonitu i platnu, na kojima su umanjeni prikazi velikog putničkog broda koji autorka slika po šablonu, ponavljajući isti motiv unutar jedne kompozicije.
Pozadina predstava kruzera, preciznije rečeno njihovih kontura, stvorena je od linija u boji koje uglavnom završavaju strelicom, te se nižu paralelno ili se isprepliću u pravilno-smirenom i nepravilno-haotičnom ritmu.
Ta mreža linija-strelica čini drugi plan slike tako da otisci brodova deluju kao da lebde ispred geometrijsko-kolorističkog tkanja.
Izložba će biti otvorena uz koncert grupe Izae (www.myspace.com/ansamblizae), koja od debi izdanja "Belzebuba" do danas uspešno miri slatkastu morsku melanholiju s gorkim atmosferama otuđenosti, a nastupa u zagušljivim sobama i praznim zimskim gradovima.
Prema recenziji Dražena Smaranduja, njihovo ređanje instrumenata, recitovanje i kombinacija eteričnih, sanjivih, paranoičnih, džez, kabare i akustičnih melodija, stvara odmerenu pratnju stihovima koji se nikada neće doslovno pretočiti u klasičnu muzičku formu, već u čarobne anti-pesme zbog kojih bi Izae trebalo da budu slavan spoken word bend i endemska pojava koju bi trebalo podupirati i čuvati.
(SEEcult.org)
