Senki Marić nagrada Meša Selimović
Regionalna književna nagrada “Meša Selimović” za najbolji roman objavljen u 2018. godini u Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj, Srbiji i Crnoj Gori dodeljena je Senki Marić za roman “Kintsugi tijela” u izdanju sarajevskog Buybooka, autobiografsko delo o borbi žene sa opakom bolešću.
U najužem izboru bio je i roman “Terorist” Emira Imamovića, takođe u izdanju Buybooka, dok su u užem bili i romani “Divlje guske” Julijane Adamović (Hena com, Zagreb), “Unutrašnjost” Miće Vujičića (Geopoetika, Beograd) i “Skica u ledu” Josipa Mlakića (Fraktura, Zaprešić).
Nagrada “Meša Selimović”, osnovana 2002. godine u Tuzli u čast jednog od najvećih romansijera sa ovih prostora, svečano je dodeljena 7. septembra u Narodnom pozorištu u Tuzli, u završnici 19. Međunarodnih književnih susreta “Cum grano salis”, na osnovu odluke žirija koji su činili: Mile Stojić (predsednik), Faruk Šehić, Vladimir Arsenić, Andrej Nikolaidis i Robert Perišić.
Senka Marić je tek treća žena koja je dobila nagradu “Meša Selimović”, nakon Sanje Domazet (Ko plače, 2006) i Mirjane Đurđević (Kaja, Beograd i dobri Amerikanac, 2010), koja je 5. septembra predstavila s Brankom Mlađenovićem dva povezana romana - "Bunker swing" (2013) i tek objavljeni "Bunker Patka".
Promocija romana Bunker swing i Bunker patka, foto: grad.tuzla.ba
Prema rečima dobitnice, roman “Kintsugi tijela” otvoreno govori o različitim temama koje su vezane za ženu generalno, odnosno žensko telo i tipične ženske bolesti, kao i promene koje uz to idu, a o kojima se u javnosti najčešće ne govori.
Predsednik žirija Mile Stojić izjavio je da je prilikom odlučivanja žirija prevagnula činjenica da roman Senke Marić tretira temu koja je dosta tabuizirana u društvu – bolest žene koja je još uvek kao neki oblik srama i stida. Senka Marić “otvoreno piše o bolesti ginekološkog karcinoma, ispitujući sve mogućnosti čoveka koji se suočava sa takvim problemom”, naveo je Stojić o nagrađenom romanu koji nudi nadu u pobedu života nad smrću, govoreći i o borbi za dostojanstvo, čulnost i eros.
Pesnikinja, esejistkinja i književni prevodilac Senka Marić, rođena 1972. u Mostaru, objavila je i tri zbirke poezije (Odavde do nigdje, To su samo riječi i Do smrti naredne). Dobitnica je nekoliko književnih nagrada, a angažovana je i kao urednica portala za književnost, kulturu i umetnost strane.ba.
Nagrada “Meša Selimović” dodeljuje se na osnovu predloga selektora iz sve četiri zemlje, a u konkurenciji su, uz naslove u užem izboru, bili i romani “Uhvati zeca” Lane Bastašić (Kontrast, Beograd), “Schindlerov lift” Darka Cvijetića (Buybook) i “Uvertira” Zlatka Topčića (Buybook), koje je predložio Hadžem Hajdarević, selektor za Bosnu i Hercegovinu, zatim “Ezan” Ivane Šojat (Fraktura), “Divljakuša” Marine Šur Puhlovski (VBZ, Zagreb) i “Pacijent iz sobe 19” Zorana Žmirića (Hena com) – na predlog selektorke za Hrvatsku Jagne Pogačnik, “Tuđine” Igora Marojevića (Laguna, Beograd), “Pomor i strah” Vuleta Žurića (Laguna) i “Krečenje” Žarka Radakovića (Čarobna knjiga, Novi Sad), na predlog selektora za Srbiju Srđana Srdića, kao i “Vlatka” Aleksandra Bečanovića (Nova knjiga, Podgorica), “Još ne sviće” Marinka Vorgića (Nova knjiga) i “Narcizam smrti” Svetozara Savića (OKF, Cetinje), koje je predložio selektor za Crnu Goru Pavle Goranović.
Otvaranje 19. Književnih susreta Cum grano salis, foto: grad.tuzla.ba
Književni susreti "Cum grano salis" otvoreni su 4. septembra Međunarodnoj galeriji portreta promocijom dela “Hatidža” Mileta Stojića, pesnika, esejiste, književnog kritičara i prevodioca, koji je istoimenu pesmu posvetio srebreničkoj majci Hatidži Mehmedović (1952-2018), koja je za Stojića antička heroina našeg vremena. Na dan kad je u julu 2018. godine stigla vest o smrti Hatidže Mehmedović, u znak pijeteta, Stojić je na svoj Fejsbuk profil postavio pesmu “Hatidža”, koja je zatim postala viralna i prevedena na skoro 20 jezika. U knjizi je objedinjeno 19 prevoda, a tiraž će biti poklonjen Memorijalnom centru u Potočarima.
Prve festivalske večeri predstavljena je i knjiga Hadžema Hajdarevića “Arabeske od vode” (Rubaije), a potom je održan razgovor sa književnicom, pesnikinjom i aktivistkinjom Martinom Mlinarević Sopta, koji je vodila Kristina Ljevak. Martina Mlinarević aktivno piše i na svojoj Fejsbuk stranici, koju prati više od 123.000 ljudi, a tu je objavila i skrinšotove uvreda koje su joj upućene nakon što je izbačena iz programa festivala Evergreen Fest u Čitluku. Mnogobrojna publika čestim aplauzima pružila joj je podršku, a promociji su prisustvovali i britanski ambasador u BiH Metju Fild, gradonačelnik Tuzle Jasmin Imamović, brojni gosti književnih susreta i drugi posetioci.
Imamović je tom prilikom istakao da je Tuzla kontinuirano iz godine u godinu realizovala ideju o nagradi za najbolji roman u regionu, postavši tako i vlasnik najveće nagrade za roman na govornom prostoru BiH, Hrvatske, Srbije i Crne Gore.
“Meni je drago da se Tuzla po knjizi, po romanu spominje”, kazao je Imamović, na čiji su predlog gradske vlasti i ustanovile 2001. godine nagradu “Meša Selimović”.
Namera Književnih susreta Cum grano salis bila je obnova mostova saradnje i prevazilaženje nametnutih granica među književnim stvaraocima i ljubiteljima književnosti, koji pripadaju istom govornom (južnoslovenskom) području, a kojima su politika, podele i sukobi iz bliske i daleke prošlosti nametnuli čvrste granice. Ideja je bila i ostala da se na prostoru Zapadnog Balkana potencira ono što ljude povezuje, a ne ono što ih razdvaja.
Nagrada nosi ime jednog od najvećih romansijera sa ovih prostora, književnika Meše Selimovića, pre svega zbog opredeljenja Opštine Tuzla da među svoje prioritete uvrsti valorizaciju kulturnog i istorijskog nasleđa grada. Selimović je, kako ističu gradske vlasti Tuzle, zasigurno deo kulturne istorije šire regije, ali kao Tuzlak, zaslužuje da se njegov grad najviše angažuje u očuvanju i promovisanju njegovog opusa i talenta.
Dosadašnji dobitnici nagrade “Meša Selimović” su: Marinko Koščec (Netko drugi, 2002), Irfan Horozović (Shakespeare u Dar es Salaamu, 2003), Ivica Đikić (Cirkus Columbia, 2004), Ognjen Spahić (Hansenova djeca, 2005), Sanja Domazet (Ko plače, 2006), Miljenko Jergović (Ruta Tannenbaum, 2007), Mirko Kovač (Grad u zrcalu, 2008), Bekim Sejranović (Nigdje, niotkuda, 2009), Mirjana Đurđević (Kaja, Beograd i dobri Amerikanac, 2010), Ludwig Bauer (Zavičaj, zaborav, 2011), Faruk Šehić (Knjiga o Uni, 2012), Milorad Popović (Karnera, 2013), Ivan Lovrenović (Nestali u stoljeću, 2014), Filip David (Kuća sećanja i zaborava, 2015), Slobodan Šnajder (Doba mjedi, 2016), Andrej Nikolaidis (Mađarska rečenica, 2017) i Semezdin Mehmedinović (Me’med, crvena bandana i pahuljica, 2018).
(SEEcult.org)
