Eseji u pokretu u Pirotu
Predstave “Priče hleba i krvi” i “O s(a)vesti” odigrane su 25. i 26. jula u Domu Vojske u Pirotu, što je prvi put da su ta oba autorska projekta Sanje Krsmanović Tasić, koja su u formi “eseja u pokretu”, izvedena dan za danom na nekom festivalu.
Predstave su izvedene u okviru Pirotskog leta, a prema navodima autorke, izazvale su snažne reakcije publike.
Predstava “O s(a)vesti” - esej u pokretu o još uvek nerazjašnjenom slučaju ubistva beogradske novinarke Dade Vujasinović, nedavno je nagrađena na desetom festivalu PATOSoffIRANJE u Smederevu za najhrabriji i najinovativniji pristup umetnosti, kao “izuzetno snažno multimedijalno umetničko delo” kojim je Sanja Krsmanović Tasić “progovorila o problematičnoj i traumatičnoj društvenoj temi političkog ubista, podstičući time gledaoce da sami potraže odgovor na pitanje - šta je sloboda”.
Predstava “O s(a)vesti” premijerno je izvedena u aprilu u Beogradu, dan uoči 20-godišnjice smrti Dade Vujasinović, novinarke lista “Duga” koja je prvih godina ratova 90-ih na prostoru bivše Jugoslavije izveštavala sa ratišta, a zatim otvoreno, jasno i istinito pisala o događajima na političkoj i društvenoj sceni zemlje. Život je izgubila pod nerazjašnjenim okolnostima 8. aprila 1994. godine. Imala je 30 godina.
Dada Vujasinović bila je drugarica iz detinjstva Sanje Krsmanović Tasić, koja je autorka koncepta, režiserka i izvođačica predstave “O s(a)vesti”. Pripadale su istoj, kako je ona nazivala, “žrtvovanoj generaciji”, kojoj su ratovi 90-ih ostavili duboke ožiljke, nevidljive ili opipljive.
Predstava “Priče hleba i krvi”, takođe autorski projekat Sanje Krsmanović Tasić, nastala je nakon dugog istraživanja lične, porodične i kolektivne istorije srpskog naroda, a posebno je posvećena periodu balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, kao i perioda SFRJ. Reč je o svojevrsnoj analizi, u umetničkoj formi, pojma heroja, pripadnosti određenoj naciji zavičaju i otadžbini, kao i ličnog odnosa glumice prema tim pojmovima i pojavama.
U njoj je ispričana priča o hrabroj Sofiji Jovanović, solunskom borcu i prababi autorke, kao i mnoge druge priče koje se nadovezuju i dopunjuju.
Sanja Krsmanović Tasić opisala je to svoje delo kao “esej u pokretu”, odnosno “narativni scenski izraz gde se kroz umetničko izražavanje pripovedaju istiniti događaji i pojave uz (samo)kritičko promišljanje, kroz elemente lične istorije stavljene u kontekst društvenih događaja koje su na nju direktno uticali”.
(SEEcult.org)
