Međunarodni umetnički film
Kulturni centar Beograda predstavlja 13. i 14. decembra radove petog izdanja projekta “Međunarodni umetnički film” koji je pokrenula galerija Vajtčapel u Londonu, a okupio je 15 institucija iz celog sveta, pružajući mogući uvid u trenutno stanje savremene umetničke video produkcije.
Na izložbi u galeriji Podroom KCB-a radovi su grupisani u nekoliko tema: kulturne istorije i geopolitike (radovi umetnika Rahrawa Omarzada iz Avganistana, Mareja Hjuita sa Novog Zelanda, Morgana Vonga iz Hong Konga, Hong-An Truong iz Vijetnama, Erika i Marka Urtada iz Maroka, Bengu Karadumana iz Turske i Džesike Varbojs iz Velike Britanije), potom teme koje se odnose na različite pristupe performansu, telesnom prisustvu i odsustvu (radovi umetnica Neha Čoski iz Indije, Kaje Hagin iz Norveške i Aliks Perlstejn iz SAD) i na kraju radovi umetnika koji promišljaju o društvu oko nas, aktivno uključujući njihove aktere u sam proces nastajanja radova (Katarina Zdjelar iz Srbije, Marinela Senatore iz Italije, Ajnat Amir iz Izraela, Ana Galjardo iz Argentine i Nasan Tur iz Nemačke).
U okviru izložbe, 14. decembra biće održan razgovor (na engleskom) s Katarinom Zdjelar i Nasan Tur, kao i sa kustoskinjom n.b.k. video foruma iz Berlina Silke Witting.
Katarina Zdjelar učestvuje radom “My Lifetime (Malaika)” iz 2011. godine.
Umetničin jezik u tom radu je zvuk instrumenata u rukama muzičara Nacionalnog simfonijskog orkestra Gane koji, odvojen od volje i prisustva onih koji ga proizode, kao da ne uspeva da bude deo harmonije, ni kada je reč o samom činu izvođenja, niti kada je reč o simboličkoj sferi u kojoj je ova “muzička formacija” trebalo da predstavlja platformu za razvoj “nove države”.
Kada je prvi predsednik Gane Kwame Nkrumah inicirao osnivanje simfonijskog orkestra 1959. godine, ta država slavila je dvogodišnjicu nezavisnosti, čin koji je sam po sebi na simboličan način predstavljao platformu za buduću nadograđu i propagandu afro-identiteta, s obzirom da je to bila prva država na afričkom kontinentu koja se oslobodila kolonijalne vlasti. Međutim, usled progresivnog nedostatka podrške, interesa i konkurencije, muzičari iz orkestra primorani su da rade i druge poslove, zbog čega i na svega četiri obavezna sata predviđena za probe, dolaze umorni. Ipak, svako učitavanje značenja u pojedinačne istorije izvođača Nacionalnog simfonijskog orkestra Gane bilo bi jednako okrutno poput čina kolonizacije.
Projekat “Međunarodni umetnički film” stvorio je neformalnu mrežu umetnika, kustosa i institucija, koja se kroz svako njegovo novo izdanje širi, a među njima je i KCB.
Uz galeriju Vajtčapel, u projektu učestvuju i GAMeC - Muzej moderne i savremene umetnosti iz Bergama, Fondacia PROA iz Buenos Airesa, Muzej moderne umetnosti iz Istanbula, Ballroom Marfa iz Teksasa, Gradska galerija Velington sa Novog Zelanda, galerija Whitechapel iz Londona, DOCLAB iz Hanoja, Para/Site iz Hong Konga, Kinoteka iz Tanžera, Centar za nove medije iz Haife, n.b.k. Video Forum iz Berlina, Centar za savremenu umetnost iz Avganistana, Kinokino iz Sadnesa i Projec 88 iz Mumbaja.
Program u KCB-u podržao je Gete institut u Beogradu.
(SEEcult.org)
