Odlazak samuraja
Veliki glumac i čovek, najveći Srbin među Albancima i najveći Albanac među Srbima, samuraj, ličnost ogromnog moralnog integriteta, reči su kojima su kolege i poštovaoci Bekima Fehmiua, na komemoraciji u Jugoslovenskom dramskom pozorištu (JDP) u Beogradu, opisali tog slavnog jugoslovenskog glumca, koji je 15. juna izvršio samoubistvo.
Veliki glumac i čovek, najveći Srbin među Albancima i najveći Albanac među Srbima, samuraj, ličnost ogromnog moralnog integriteta, reči su kojima su kolege i poštovaoci Bekima Fehmiua, na komemoraciji u Jugoslovenskom dramskom pozorištu (JDP) u Beogradu, opisali tog slavnog jugoslovenskog glumca, koji je 15. juna izvršio samoubistvo.
Bekim Fehmiu bio je čovek velike, fascinantne, glumačke sposobnosti i ogromnog moralnog integriteta, ocenio je filmski kritičar Milan Vlajčić na komemoraciji 22. juna, koju su organizovali JDP i Jugoslovenska kinoteka.
Bekim je, kako je naveo, „otišao kao junak“, izvevši „težak moralni čin, koji ne može svako da izvede“.
„Živeo je u prinudnom izgnanstvu u proteklih 20 godina i tu nesreću, u kojoj smo živeli svi, doživeo je na poseban način“, dodao je Vlajčić, poredeći Fehmiuov sa životom samiraja.
Glumac Branislav Lečić, koji je prvu značajnu ulogu odigrao upravo s njim u filmu „Specijalno vaspitanje“, rekao je da je od Bekima dobio mnoge korisne savete. Vest o njegovoj smrti, kako je naveo, pogodila ga je kao šamar. „Bio je najveći Srbin među Albancima i najveći Albanac među Srbima“, kazao je Lečić.
Direktor Jugoslovenske kinoteke Radoslav Zelenović rekao je da je Fehmiuov doprinos kinematografiji nemerljiv, najavivši za septembar retrospektivu njegovih filmova u Kinoteci.
Teatrolog Jovan Ćirilov je istakao da je otišao veliki glumac i čovek, jedan od najboljih glumaca svoje generacije, koji je uvek bio iznad ovdašnjeg primitivizma.
"Svestan svog rada, Bekim je puno zaradio, a da nikada nije jurio za novcem. Bio je moderan glumac, ali ipak patrijahalan u poštovanju pravih vrednosti", rekao je Ćirilov, istakavši da je Bekim Fehmiu bio ponosan na svoje albansko poreklo i “potišten kada su Albanci na Kosovu patili, ali isto tako tužan i kada su Srbi trpeli teror”.
Reditelj Puriša Đorđević rekao je da ga je Bekim Fehmiu učio da se ne plaši i da mu je to puno pomoglo. Fehmiu ga je, kako je naveo Đorđević, podržavao da film “Pavle Pavlović” vrati iz “bunkera”, a upravo zbog Bekima taj film je i bio pozvan u inostranstvo i prikazan u Muzeju moderne umetnosti u Njujorku.
Pored članova porodice, supruge Branke Petrić, sina Uliksa i njegove žene, glumice Snežane Bogdanović, komemoraciji su prisustvovale mnoge Bekimove kolege poput Branka Cvejića, Nikole Simića, Voje Brajovića, Svetozara Cvetkovića, Rade Đuričin, Branke Veselinović, Zorana Simjanovića i drugih.
Komemoraciji u JDP-u prisustvovao je i ministar kulture Nebojša Bradić, kao i Ružica Đinđić i Gorica Mojović.
Glumac Bekim Fehmiu izvršio je samoubistvo ubivši se iz pištolja u svom stanu na Zvezdari u Beogradu. Kremiran je 17. juna na Novom groblju u Beogradu, a pepeo je, po njegovoj želji, rasut u reku Bistricu kod Prizrena, gde je, uz Beograd, proveo najveći deo života.
Fehmiu je rođen 1. juna 1936. godine u Sarajevu. Studirao je Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu do 1960. godine, u klasi profesora Mate Miloševića.
Pored Jugoslavije, glumio je i u drugim evropskim državama, posebno Italiji, gde se proslavio u TV seriji "Odisej".
Imao je dugogodišnji ugovor sa italijanskim producentom Dinom de Laurentisom i sarađivao sa Džonom Hjustonom, Avom Gardner, Dirkom Bogartom i Šarlom Aznavurom.
Proslavio se ulogama u filmovima „Pavle Pavlović“, „Specijalno vaspitanje“, „Toplo leto“ i „Roj“, za koju je dobio nagradu na festivalu u Puli, a najznačajniju ulogu Belog Bore odigrao je u filmu Aleksandra Saše Petrovića „Skupljači perja“, posle kojeg se proslavio i u svetu.
Iz pozorišta se povukao 1987. odigravši poslednju ulogu u predstavi "Gospođa Kolontajn", dok je na filmu poslednji put igrao u „Džingis Kanu“ 1992. godine.
(SEEcult.org)
